Hallo in plaats van doei

Er is een thema, waar het vandaan komt weet ik niet. Het lijkt zich te manifesteren naar aanleiding van iets dat ik hoor, zie, ruik, voel of proef. Er komt een verhaal. Het leidt me af. Ik word er door meegesleept. Gevoelens en gedachten worden waargenomen en mijn lichaam identificeert zich ermee. Nu komt het er op aan. Ga ik de gevoelens onderdrukken? Ga ik ze proberen tegen te houden? Of ga ik ze welkom heten?

Maar wordt het dan niet nog heftiger? Wordt er niet onderwezen dat alles dat je aandacht geeft juist groter wordt? Hoor je elke identificatie met lichaam, gevoel en gedachten niet per direct los te laten?

Oke ik heet het welkom. Ik blijf met mijn aandacht bij het gevoel, de felt sense, dat lichamelijk voelbaar is, en kijk wat er gebeurt. Het gevoel verplaatst soms, soms niet, het wordt sterker, soms zwakt het af nadat ik er innerlijk 'hallo tegen zeg'.

En dan als ik erbij blijf, komt er een beeld of wil ik een specifieke beweging maken of is er een kleur of een zin of woord, oftewel een handvat. En om er zeker van te zijn dat het handvat bij de felt sense past, check ik het. Ik zeg het woord of maak de beweging et cetera en voel of het resoneert met de felt sense. En mijn weten of dit past is twijfeloos.

En dan wanneer het past, volgt er vaak een inzicht, of wordt duideijk waar ik werkelijk behoefte aan heb. Wat ook kan gebeuren, is dat ik het gevoel heb op te lossen, er is dan ruimte, liefde, aanwezigheid en/of rust. Wanneer ik dit 'afrond', voel ik duidelijk dat ik weer verder kan.