Het grote verschil
Dinsdagmiddag dacht ik opeens aan Mounir. Ik ontmoette hem 20 jaar geleden. Mounir had een licht Amsterdams accent, volle lippen, grote krullen, donkere ogen een spleetje tussen zijn voortanden. Zoals zijn naam verraadde, had hij een niet Hollandse afkomst. In een coffeeshop waar ik vele uren filosofische gesprekken voerde met een ieder die daar oor voor had, werkte hij achter de bar. Eén nacht in de RoXY waren we onafscheidelijk. 's Zomers bij het zien van vlinders buiten, denk ik altijd aan Lidia. Mijn eerste Surinaamse vriendin. Haar zachte 'G', knalrode lippen en plateauzolen typeerden haar. We woonden dicht bij elkaar. Nog voor de eeuwwisseling leerde ze me al hoe je een selfie maakt. Lidia en ik waren allebei vegetarier, kwamen beiden uit een gezin met 4 meiden en dansten urenlang op feesten in de RoXY. Wanneer ik aangaf naar huis te willen, was zij het die altijd voorstelde nog even te blijven. De laatste keren dat we bij elkaar waren, voelde ik een grote