Ergens naar verlangen

Eindelijk weer een blog na het langverwachte bezoek van de onderwijsinspectie.

Eindelijk is LIFE! een erkende dus officiële school.

Eindelijk komt een droom van mij uit.




Mijn Surinaamse vader vertelde vaak hoe hij elke dag op weg naar school de tijd nam om naar de luiaard in de boom op het plein te kijken. Die luiaard hing ondersteboven aan een tak en deed zo op het oog niks. Het dier hing daar gewoon te hangen en mijn vader stond ernaar te kijken. Hopende dat het beest zou bewegen. Als kind genoot ik van dit verhaal zonder plot. Er was niks en toch hoopte ik met hem mee. Als was het mogelijk dat nu in deze versie mijn vader iets anders zou vertellen over de luiaard.
Soms is een verlangen zoet genoeg. En soms is het uitkomen van dat verlangen zoeter.