Yashodara's blog: Ontstaan uit stilte & gestuurd door liefde

Vanochtend kwam ik al pratende over mijn pitch op het geweldige idee om op een zeepkist te gaan staan en mijn verhaal te houden. Nu acht uur later lijkt dat absolute kolder. Opeens lijkt het verhaal waarvan ik dacht dat het er was, verdwenen te zijn. Al minstens 10 keer drukte ik simultaan op de timer en de camera om mijn 4 minuten pitch te oefenen. Het resultaat was steeds weer beschamend. Wat ik mis is een flow. Het verhaal dat ik ga vertellen, moet stromen, mijn enthousiasme en de overtuigingskracht moeten er vanaf spatten. Je zou moeten zien hoe ik er bij zit. Naast mijn laptop staat een schaaltje cassavechips met alleen nog wat kruimels, onder mijn laptop ligt de zaterdagkrant en daarnaast een zoveelste kop thee. Hoe kan het dat ik nog niet klaar ben met mijn voorbereiding? Waarom kost het me zoveel moeite om dat waar ik zelf totaal in geloof, in pakkende woorden over te brengen? Waarom blaas ik de boel niet gewoon af? Dan kan ik nu mijn tijd besteden aan het bekijken van een

Vandaag laat ik me leiden door de wind. Net fietste ik door het idyllische Amsterdam-Noord en werd ik zo maar richting Mandela Huisje geblazen. Een plek die gerund wordt door mensen die hun hart volgen en dat voel je meteen zodra je er neerstrijkt. Of ben ik het zelf die de flow voelt in mijzelf? Omdat we dinsdag aanstaande open gaan als school, waren we vanochtend bezig met de last minute inschrijvingen van studenten. Gelukkig hebben we geen deadline, of zoals wij zo'n begrenzing van tijd noemen; 'LIFEline'. Ouders kunnen hun kids steeds inschrijven het hele jaar door. Voor de kennismakingsgeprekken met de ouders en de studenten was ik naar de Noorderparkkamer gekomen. Het was de eerste dag dat we daar konden zijn. Tijdens het tweede gesprek keek ik even om me heen en dacht;'Wie kan er nou zeggen, mijn werkplek is midden in een park'. Om half drie stapte ik op mijn fiets en besloot ik even naar Reliplan, voor maatschappelijk vastgoed, te fietsen. We zaten daa

Wat doet Mailin Fleur op een doodgewone donderdag waarop het ook nog regent? Omdat ook de middelbare scholen weer begonnen zijn, moest ik 'gewoon' het ontbijt voor mijn pleegdochter klaarzetten. Het ontbijt bestond uit een croissantje plus een smoothie van kiwi, banaan en mineola's. Terwijl er ontbeten werd door haar, deed ik 'cardio voor beginners' met een filmpje op You Tube. Op het moment dat ik de douchekraan aan hoorde gaan, sloot ik mijn ogen voor mijn meditatieoefening. Vandaag probeerde vanuit rust de dingen te doen die 'moeten'. Gewoon wat huishoudelijke klussen en het lukte me om zonder haast schoon te maken en op te ruimen. Daarna deed ik boodschappen voor een hele week. Om 11:30 kwam ik de straat inrijden. De eerste persoon die ik zag, was mijn buurman die een bakkerszaak heeft naast ons huis. Ik herinnerde me er aan dat ik nog een 'bedankboeketje' voor hem en zijn vrouw wilde kopen. Vorige week hadden zij mijn old school postertjes

Er is nieuws, goed nieuws; we hebben een tijdelijke locatie voor LIFE! waar we dus dinsdag van start kunnen gaan. Heerlijk als alles precies op tijd goed komt. Zo ging het ook met mijn plan voor 16 plussers. Er zouden 35 plannen met de meeste stemmen doorgaan naar de volgende ronde. Ik was vorige week steeds bezig met stemmers vinden, het ging goed. Zeker nadat het Parool me gemaild had met hun wens me te interviewen over mijn plan werd ik enthousiast. Ondanks dat had ik geen zin om het laatste weekend als een bezetene te checken hoe de stand er voor zou staan. Patrick kwam met wijze raad; 'Laat het los en weet dat wanneer je maandagochtend kijkt er precies genoeg stemmen zijn en jij doorgaat'. Dat had ik even nodig. Zogezegd, zo gedaan, maandagochtend keek ik en inderdaad ik had pre-cies genoeg om op de 35ste plaat te staan. Gister was de organisatie van deze heerlijke wedstrijd voor een nieuwe school tot 's avonds na tienen druk met het bekendmaken van de uitslag. Hoewe

Een echte werkdag bij LIFE! hoe ziet die eruit was vandaag 1 van de topics waar we over gingen beeldvormen. Met 'we' bedoel ik niet jij en ik maar 'wij' als team LIFE! de school die dinsdag 1 september 2015 start. Het mooie vond ik dat we vooral bezig waren om te minimaliseren. Geen dicht getimmerd programma maar hier een daar een ijkpunt. Zo kwamen we erop om als team een moodboard te gaan maken. Ik maak elk jaar een moodboard, maar dat doe ik voor mezelf en dan aan het begin van een nieuw kalenderjaar.Het wordt dan een kleurige collage die mij er aan doet herinneren wat mijn beelden en dromen voor het komende jaar zijn. Nu dus voor het eerste jaar van LIFE! We waren voor het eerst sinds maanden compleet als team. Ik had een plek op de bank geconfisceerd want Dakini voelde zich niet zo lekker. 'Mijn buikje zegt dat ik lekker bij jou moet komen liggen', zei ze vlak voordat de deurbel ging en de eersten ons huis in liepen. Met twee extra kussens installeerde i

Pitch = overtuigend verkoopverhaal om een idee in een korte presentatie te verkopen aan een prospect In mijn allereerste schoolkoffertje zit een verzameling van objecten, die een symbolische betekenis voor mij heeft. Mijn visuele ondersteuning bij mijn praatje. Nog nooit heb ik gepitcht om mijn eigen plan te 'verkopen'. Het voelt als een heerlijke uitdaging. Mijn droom voor 16 plusser komt uit mijn hart en is precies waar ik in geloof. Door mijn 10 jaar ervaring met de doelgroep, heb ik genoeg tijd gehad om te onderzoeken en uitproberen wat wel of niet werkt. Daar komt bij dat ik sinds januari 2014 elke dag bezig ben met spiegelogie en daardoor wonderen heb zien gebeuren. Het onmogelijke werd mogelijk. 'Alles dat je aandacht geeft, groeit en wanneer je moeite doet, krijg je moeite, maar wanneer je niks doet, krijg je ook niks'. Het zijn oneliners die me bij de les houden. Volgende week maandag mag ik pitchen en de voorbereiding zit hem vooral in mijn state of

Ken je dat gevoel in je maag wanneer je net..nog maar net smoorverliefd bent? Tot over je oren en je weet dat het wederzijds is? Ik word er altijd een beetje ziek van. Dat woord 'altijd' suggereert dat ik om de haverklap verliefd word, true, maar dat het ook nog eens wederzijds is, false. Die wederzijdse aantrekkingskracht heb ik niet heel vaak mee gemaakt in mijn leven. En ook niet altijd duurde dat waar het op uitliep, lang. Terug naar de fysieke beleving. Bij mij is er een soort spanning, noem het energie waarneembaar in de buurt van mijn maag. Het resulteert erin dat mijn eetlust afneemt. En dit is een zeer opvallend iets want, ik ben net een koe die staat te grazen, de godganse dag eet ik iets. En nu weer terug naar de aanleiding, ik ben erachter gekomen dat het niet alleen verliefdheid is die mij in deze 'staat van zijn' brengt. Eigenlijk elke gebeurtenis die bevestigend is voor wie ik ben of waar ik voor sta, doet dat met mij. Woensdagochtend kreeg ik een