Yashodara's blog: Ontstaan uit stilte & gestuurd door liefde

De laatste dag van de tweede week dat ik zzp'er ben, misschien geen vakantie meer heb en mezelf opdraag elke doordeweekse dag behalve lichaam en geest te trainen ook een blog te schrijven. Nu over tot de orde van de dag. Vandaag staan de volgende dingen op de agenda. Om 9:30, wek ik mijn zoon en ga ik naar station Science Park om mijn LIFE! collega op te pikken waarna we doorrijden naar Oostzaan om daar te vergaderen. Om 12:00 uur gaan we een pand bezichtigen en om 14:30 moet ik in Bloemendaal aan Zee zijn op camping De Lakens. Mijn zoon is van 9:30 tot 14:30 met Dakini, ze reizen samen naar de camping en zo lost hij weer een stuk van zijn schulden in. Schulden die ontstonden toen hij op de terugweg van zijn lange verblijf in Zuid-Amerika zijn vlucht mistte en wij vanuit Nederland een nieuw ticket moesten kopen. Ik maakte een strippenkaart waar hij door op te passen een deel van de 'schulden' terug betaalt in natura dus. Dat hij zijn vliegtuig mistte bezorgde mij een ter

Tegenwoordig heb ik een profiel op LinkedIn. Zeg je dat zo? Omdat ik nu als zzp'er in het leven sta, leek me dat wel een handigheidje. Mijn profiel was nog totaal niet klaar of compleet, maar omdat ik al bepaalde informatie opgeslagen had, activeerde ik daarmee direct mijn profiel. Eigenijk had ik behoefte aan alles op orde maken achter de coulissen, alvorens de gordijnen te openen. Maar ja mijn ideeen wijken wel vaker af van het gangbare. Oftewel een ieder die mij via de mail kent, kon mij min of meer begluren en een verzoek tot connectie sturen. Andersom ben ik ook meteen gaan zoeken en kijken; hoe doen anderen dat? Er is een gedeelte waar ik mijn vaardigheden kan invullen. Maar en nu komt het, die vaardigheden klinken pas aannemelijk wanneer anderen onderschrijven dat ik dat inderdaad kan. Hmmmm...dacht ik tja wat weten anderen van mij? En wat weet ik werkelijk van mijzelf. Maar al snel kwamen er ontzettend veel woorden naar boven die wel degelijk bij mij passen. Misschien v

Drie jaar geleden overleed mijn vader. Midden in de nacht. Het was een zaterdagnacht dus officieel is hij op een zondag dood gegaan. Midden in de zomer en het mooie was dat het vanaf die dag prachtig weer werd, volop zon. Nu moet je weten dat mijn van oorsprong Surinaamse vader erg hield van warmte en de zon in het bijzonder. Ik vermoed dat hij dit associeerde met zijn verheerlijkte jeugd in Su. Hoe langer mijn vader dood is, hoe meer ik van een afstand naar hem kijk, hem achteraf observeer. Ik vraag me regelmatig af wat voor soort man, echtgenoot, vader, zoon, vriend, oogarts en mens hij nou eigenlijk was. En om eerlijk te zijn, kom ik hier niet altijd uit. Mijn vader was namelijk een wat introverte man. In bekend gezelschap, dus met familie en vrienden kon hij wel eens het hoogste woord voeren, maar meestal luisterde hij of stelde een vraag. Het moge dus wel duidelijk zijn dat ik mijn dominante aard van mijn moeder heb. Zo herinner ik me een gebeurtenis waar ik zelf niet bij aan

Het is al avond en nu pas schrijf ik mijn blog, foei. Het heeft te maken met mijn start vanochtend. Eigenlijk ligt de oorzaak bij de eindtijd van de vergadering van gisteravond met als gevolg dat ik pas om 23:45 naar bed ging. Toen mijn wekker om 6:15 afging dacht ik alleen maar aan slapen in de overtreffende trap. Om 6:50 sleurde ik mijzelf uit bed en dat wat ik absoluut niet wilde gebeurde, Dakini werd ook wakker. Om echt op mijn eigen manier en tempo wakker te kunnen worden, vind ik het fijn om alleen wakker te worden, rustig te mediteren, te sporten en daarna te ontbijten. Vanochtend schoot de gestructureerde meditatie erbij in. Het werd een vluggertje. Op het programma stond een bezoekje aan de tandarts. Mijn tandarts is een genot voor alle zintuigen. Ten eerste is de beste man een knappert, niet alleen in zijn vak, maar ook als fysieke verschijning, een plezier voor het oog. Zijn praktijk is gevestigd aan de Keizersgracht, toe maar, marmeren gangen, kroonluchters, losse Ipads

Er is een week voorbij gegaan en ik voel me energiek, opgewekt en heb inspiratie. Een week geleden begon ik aan de eerste week als zzp'er en moest ik bekennen enige twijfels te hebben. Hoe zouden mijn dagen er uit zien? Zou ik ze wel kunnen vullen met nuttige zaken? Mocht ik nog vakantie vieren? Gisteravond vroeg ik Inti hoe hij terugkijkt op de tijd dat we we met z'n vieren woonden. Ik had hem die vraag nog nooit gesteld en voelde opeens een grote behoefte dit te checken. Een uur later waren we nog steeds in gesprek en had hij ondertussen ontzettend veel verteld over hoe hij dit grote deel van zijn jeugd ervaren had. Op de vraag sinds welk moment hij een vriendschap met zijn broer begonnen was, volgde een stilte. Zijn ogen verkleurden wat en ik zag een glinstering. Opeens was er het verhaal, 2,5 jaar geleden, een uit de hand gelopen discussie met zijn vader, ik koos geen partij was ook teleurgesteld, voelde me machteloos, durfde niet in te grijpen, niet te verdedigen of Inti

Gisteren heb ik mijn eerste zakelijke aankoop gedaan. Ik had genoeg geld bij elkaar gesprokkeld om mijn eerste laptop ever te kopen. In de Apple store liet ik me volledig enthousiasmeren door de van oorsprong Haagse verkoper. Met mijn speciale verkoopbon en de aangeschafte producten verliet ik zeer tevreden het winkelpad. Thuis aangekomen trof ik mijn zoon en een vriend hongerig in de keuken. De jongens maakten tosti's, ik een fruitsalade en Rijkswaterstaat gaf code rood af. Maar ik moest en zou nog wat shampoo en een krant kopen. Ook mijn zoon had een wens buiten de deur. Op internet hield hij bij hoelang het zou duren voordat de storm zou gaan liggen om dan alsnog naar een festival te kunnen gaan. Mijn lief zette de Tour aan en begon rustig met de voorbereidingen voor het diner. Nadat de wijn ontkurkt was om alvast te chambreren en er al een pan op het vuur stond, belde de eerste gast af. 'Er wordt ons afgeraden om de weg op te gaan', ik deed een wens en liet mijn

Ondertussen gebeurt er genoeg thuis. Zo ontdekte ik vanochtend dat mijn 14 jarige pleegdochter rookt, er lag een pakje sigaretten in de badkamer. Wat ik ongeveer het ergste vind, is het feit dat zij dus zonder ID eraan kan komen. Ik heb er een negatief oordeel over; Wie verkoopt er nu verslavende middelen aan een minderjarige? Vanochtend heb ik gemediteerd op dankbaar- en dienstbaarheid. Dat doe ik met enige regelmaat. Er gebeuren op zo'n dag dan direct dingen waar ik me dienstbaar en of dankbaar bij kan opstellen. Na mijn ontbijt stond ik in de keuken mijn lunch klaar te maken toen Dakini de trap af kwam en zei:"Ik heb je hulp nodig'. Vervolgend op fluistertoon, als besprak ze een staatsgeheim:'Ik wil m'n onesie aan'. De reden van het op gedempte toon praten, bleef mij onduidelijk, ik vervolgde haar de trap op naar de slaapkamer. Straks breng ik haar bij haar grootouders en ga ik weer vergaderen. Beeldvormen over de kernkwaliteiten van LIFE! Ik heb er 7