Yashodara's blog: Ontstaan uit stilte & gestuurd door liefde

Mijn India reis zit erop. En wat heeft het mij gebracht qua inzichten over mezelf? Ik kan heel goed voor mezelf zorgen in goede en slechte tijden Ik maak makkelijker contact met mannen dan met vrouwen Ik vaar wel bij een routinematige dagindeling qua yoga, slaaptijden en maaltijden Ik hou van drukke, bruisende, grote wereldsteden Dat ik Spaanstalig ben, helpt mij altijd wanneer ik op reis ben en daar geniet ik van Ik vind het heerlijk om ergens lang alleen te zitten en dan mensen en dieren te observeren  Ik heb een zeer creatief oplossingsgericht vermogen Mijn behoefte aan gezondheid en veiligheid, geven mij uitdagingen in mijn doen en laten Ik sta voor mijn behoefte aan veiligheid en laat me daar niet in 'over-rulen' Zo heerlijk als ik het vind om lange tijd in mijn eigen gezelschap op een plek te zijn en mijn zintuigen te gebruiken, zo geniet ik er ook van om met gelijkgestemden authentiek te delen wat er in ons omgaat  Ik ben een goede slaper en ik een ni

Soms kom ik mensen tegen die niet begrijpen hoe. Hoe er iets geleerd kan worden op de democratische school LIFE! . Hoe dat kan als studenten geen verplichting hebben tot het volgen van lessen. En dat begrijp ik wel een beetje. Het vereist namelijk wat fantasie en out of the box denken om je voor te kunnen stellen hoe studenten dan wel leren. Mijn ervaring als staflid/mentor/medeoprichter van/bij LIFE! is dat hoe jonger de student is, hoe makkelijker dat gaat. Immers jonge mensen, of noem ze kleuters als dat een beter beeld schept, doen feitelijk de hele dag niks anders dan spelen/ontdekken/experimenteren oftewel leren. In het reguliere schoolsysteem wordt dat ze echter voordturend en gestructureerd afgeleerd. Elke impuls die jonge studenten van nature hebben, wordt daar onderdrukt. Ergens wel te begrijpen als je als juf/meester gedwongen wordt om een schema af te werken binnen een vastgestelde tijd en je 'afgerekend' wordt op elke leerling die dat schema niet kan bijben

Wanneer mijn dochter uit zichzelf een plannetje maakt en het uitwerkt, ben ik geneigd om er bijvoorbaat enthousiast op te reageren. Immers haar ondernemende geest is aan het experimenteren en dat wil ik geenzinds in de weg staan.  'Mam mag Melien blijven logeren vrijdag? Dan kan jij omdat Ferry dan terug is van vakantie lekker de hele avond met Ferry praten, zei ze met een ondeugende blik in haar ogen. Ik vond het een briljante reden en besloot hierin toe te stemmen. Dit uitwerken en onderbouwen van plannen is iets dat ze steeds verfijnder onder de knie krijgt. Ze leert het vooral op LIFE! de democratische school waar we beiden naar toe gaan. Op deze school mogen de studenten steeds zelf hun tijd indelen. Wanneer ze in overleg een commitment zijn aangegaan om lessen te volgen, dan worden ze daar op aangesproken. Maar wanneer ze ervoor gekozen hebben zelf hun eigen lessen te creëren in 'het spel' dat ze spelen, dan is er slechts een commitment aan het moment.  Zodra

"Wat is dat toch, die fixatie op verlichting?", las ik op Facebook onder een post. Meteen daarop kwam er in mij de tegengestelde vraag op: 'Wat is toch dat niet hebben van een fixatie op verlichting?' Het is niet iets waar ik voor gekozen heb, het was er gewoon, in mijn herinnering altijd al.   Vier was ik en ik ik voelde een onrust. Een megagroot vraagteken hing boven mijn jonge hoofd. Waarom besta ik? Wat is de dood? Wat de waarheid? Waarom zijn we hier? Ik zie me nog liggen in mijn warme bed in Curacao. Slapen moest ik, noem het siësta maar ik wilde kennelijk niks liever dan ontwaken. Die woorden kende ik nog niet, wel startte een fixatie om achter de waarheid te komen, die fixatie zou je nu dus de fixatie op verlichting kunnen noemen, ik beken. Een aantal jaar geleden vroeg ik mijn toenmalige lief wanneer hij als kind met zijn zoektocht begonnen was. Hij keer me verbaasd aan en begreep mijn vraag niet. Ik herhaalde de vraag nu met andere woorden, maar

                                                                                                          Als kind zat ik vaak te kijken naar alles dat er zich rondom mij voltrok. Het zou aan mijn karakterstructuur kunnen liggen dat ik terughoudend was om initiatief te nemen, bang om afgewezen te worden. Vaak fluisterde ik de heldhaftige kinderen in mijn omgeving snode plannen in het oor. Om vervolgens toe te kijken hoe die kinderen deden wat ik eigenlijk zelf wilde doen, avontuur beleven en experimenteren. Gisteren was ik medefacilitator tijdens de authenticiteitscirkel van Ferry Maidman. 's Ochtends voelde ik wat mijn focus voor die dag zou zijn: 'Me laten leiden door impulsen die door mijn lichaam heen komen'. Dus NIET re-ageren vanuit angst, pijn of andere ongemakkelijke emoties, maar  in het NU bewust volgen wat zich aandient. Even een illustratie voor de helderheid. Voordat we bij het Mirror Centre wilden zijn, ging ik nog even tanken. Voor 10 euro

Mijn droom was altijd: 'Met mijn lief dezelfde passie leven en gezamenlijke interesses hebben. Bij mijn zussen kon ik zien dat zij in hun liefdesrelaties partners hadden gekozen waar ze dit mee leefden.  De relatie die ik had met de vader van mijn tweede zoon, was een zeer vurige. We hielden allebei van feesten, aandacht, drugs, kleding en ruzieden elke dag. De strijd ging om wie de beste ouder was, de hipste vrienden had, via de gastenlijst op de meest bijzondere feesten was geweest en we beleefden veel jaloezie. Het ging elk seizoen wel een paar keer uit. Ik voelde constant onrust, prettig en onprettig en alleen als ik sliep kon ik volledig ontspannen.  Doordat er hierna een relatie kwam waar de onrust ontbrak en jaloezie geen rol speelde, voelde ik me de eerste maanden wat vreemd. Ik deed mijn best de nieuwe man uit de tent te lokken, snapte niet dat er geen gevoelens van strijd en jaloezie waren en kon daar maar moeilijk aan wennen.   Feitelijk had dit toch ook positi

Vaak vind ik mijn vriend (Ferry) om op te vreten. Dan kan ik niet van hem afblijven. Ik wil hem voelen, ruiken, proeven. Zodra hij de ruimte binnen loopt waar ik ben, maakt mijn hart een sprongetje en gebeurt er iets bij mijn 2e chakra. Faya lobi, yammie. Wat ik enorm aan hem waardeer, is Ferry's eerlijkheid. En ik vind het ook zwaar  kut, soms. Zoals afgelopen week. Ik had weer eens een waterdicht plannetje. Zo wilde ik mijn verjaardag voor het eerst vieren in het complete gezelschap van mijn vriend, al mijn kinderen, al zijn kinderen, al hun partners en mijn kleindochter. Dat opzich was al een spannend ding, jeweetzelluf hoe jeugdigen soms een andere beleving van tijd en afspraken hebben dan oudere jongeren. Maar dat alles bij elkaar was nog niet genoeg, zo wilde ik ook een verjaardagscirkel. En, ja ja nu komt het, die cirkel 'moest' mijn vriend dan leuk gaan faciliteren. Ik had het al eens voorgesteld waarop geen reactie hoorbaar was van zijn kant. Maar af