Yashodara's blog: Ontstaan uit stilte & gestuurd door liefde

Een paar maanden geleden dacht ik terug aan een inspirerende en bijna magische tijd van mijn leven. Een tijd waarin ik me dagelijks liet leiden door de wind of een ontmoeting in de tram om dan blind te vertrouwen op de bijzondere gevolgen. Ik wilde weer in een flow komen, maar hoe dan? Het is me gelukt, ik zit ik weer in een flow. Hoe het me jaren geleden lukte, zal ik hieronder vertellen. Het was een vrijdagmiddag 1 juli 1994. Nadat ik mijn propedeuse had gehaald liep ik over de Prins Hendrikkade in versnelde pas richting de Oude Waal. Kavanbaa en ik waren net gestart met een Latrelatie en ik zou voor het eerst om 17:00 uur in zijn nieuwe woning zijn om Angel mee te nemen naar mijn huis. Het was echter al 16:55 en ik voelde de drang om te gaan rennen. Te laat komen zou zo maar weer een aanleiding tot ruzie kunnen worden en dat was het laatste waar ik deze middag zin in had. Op mijn school aan de Droogbak, had ik een uur daarvoor een geweldig gesprek gevoerd met mijn mentor. I

Maar hoe werkt het dan? Tja daarover wordt gezegd: 'Voor we dat weten zijn we versleten'. Dus laat het ontdekken van dat geheim over aan zij die willen twijfelen. Wat ik je kan zeggen is dat het werkt. Er zijn wel een paar afspraken waar je je aan gaat houden, wil het werken. Afspraak 1. Geloof echt, zomaar of op goed geluk indien nodig, dat het werkelijk werkt Afspraak 2. Weet dat oplossingen dus ook uit zeer onverwachte hoek zullen komen Afspraak 3. Bedenk dat elke positief dus ook elke negatief geformuleerde zin zijn uitwerking heeft. Afspraak 4. Wees je bewust van wat je zegt en denkt en stel als dat nodig is, met een vreugde en plezier die gedachten en woorden weer positief bij. Afspraak 5. Weet dat je anderen ontmoet die met dezelfde positieve zaken bezig zijn Afspraak 6. Kom er achter dat je dag in dag uit overspoeld wordt met onverwachte toevalligheden die je dag prachtig kleuren Afspraak 7. Overbodig, want gaat vanzelf maar oké dan: Geniet!

Gisteren nodigde mijn zoon van 17 me uit om de stad in te gaan. Hij wilde schoenen kopen van zijn eerste loon. Mijn gezelschap stelde hij daarbij op prijs. Ik voelde me dankbaar en vrolijk. De laatste tijd loopt ons contact soepel. Er zijn andere tijden geweest. Sinds een paar weken voel ik dat ik snap wat er gebeurt en dat daarom dingen anders lopen. Het maakt me intens gelukkig en tevreden. Waar ik in eerste instantie bang was voor kritiek naar mij of mijn zoon vanwege mijn aanstaand grootmoederschap, voel ik me nu krachtig omdat ik de dingen neem zoals ze komen. Ik ben zo tevreden over hoe ik er mee omga. Hoe ik mensen de ruimte geef om te zeggen wat ze voelen en zelf positief blijf. Mijn start, het eerste gesprek met de aanstaande ouders, vervulde mij met zo veel vreugde en vertrouwen dat ik zowel uitkijk naar als rustig wacht op de geboorte van mijn kleinkindje. Patrick mijn grote liefde voelt aan wanneer ik zijn woorden of oren nodig heb. Als ik het nodig heb om mijn hart te

Soms moet je vechten om een titel te behalen. Soms komt een titel je gewoon aanwaaien. Het tweede gebeurde mij. Oftewel ik hoefde er totaal geen moeite voor te doen. Ik was 17 jaar toen ik besloten had om een jonge moeder te worden. Reden 1: Surinaamse meiden begonnen ook vaak vroeg aan het ouderschap, ik wilde meer Surinaams zijn. Reden 2: Een jonge moeder kan zich makkelijker inleven in haar kind omdat het leeftijdsverschil niet zo groot is. Reden 3: Mijn heldin en grote voorbeeld Marion Bloem was ook jong moeder geworden en had daarna nog een carrière opgebouwd. Reden 4: Ik wilde het anders doen dan mijn ouders. Er ontbrak nog een minor detail aan mijn plan; ‘De potentiële vader’. Op mijn 20ste in Amsterdam ontmoette ik die vader. Kavanblaa was in alle denkbare opzichten mijn tegenstelling. Geboren en getogen in Amsterdam, een jongen van de stad en de straat. Ik geboren in Utrecht en getogen in Curaçao en Doetinchem een verlegen kind, erg van de voorzichtige. Hij was opgevoed do

Tien bewuste moeders komen bij elkaar. Hun kinderen rennen en kruipen door de ruimte terwijl de vrouwen praten over kritisch prikken, gezonde voeding, co-sleeping, kinderopvang, werken buitenshuis en thuisonderwijs. Eén moeder ziet haar kind een ander kind bijten maar grijpt niet in. Ik schrik en begrijp niet onder welke noemer van bewust opvoeden dit valt. Negen bewuste moeders drinken samen groene thee . Eén kind wil al het duplo alleen voor zichzelf en staat niet toe dat de andere kinderen mee willen spelen. De moeder van het kind kijkt en troost haar kind dat overstuur is en de duplo blokjes stevig vast blijft houden. Ik kijk naar het tafereel en onderdruk de neiging een paar blokjes voor mijn kind te pakken. Acht bewuste moeders praten over bedtijden Eén moeder vertelt giechelig dat ze elke avond tegelijk met haar kind naar bed gaat om te slapen, anders is ze de volgende dag te moe. Mijn oren klapperen, 1 avond per week tegelijk met mijn kind in slaap vallen vind i

Er zijn meer periodes in mijn leven geweest dat ik losse contacten had met mannen, soms waren er meerdere tegelijk waar ik niet eens verliefd op was. Het zou kunnen dat mensen mij daarom wel eens slet genoemd hebben. Het grappige is dat ik het niet als belediging ervaar. In totaal zijn het er slechts 15 geweest waar ik seks (one-night stands of vaker) mee gehad heb. Allen ken ik nog van naam. Mijn lijst had best langer mogen zijn, ik vind hem kort. Als puber wilde ik niets liever dan vrij te zijn en te bepalen met wie ik intiem zou zijn. Doordat het me toen niet lukte maar ik meiden zag die dat wel deden en daar van genoten, heb ik er altijd een soort bewondering voor gevoeld. Vrouwen die actief op mannenjacht gaan en daar vol enthousiasme over vertellen vind ik super vrouwen en bovenal meestal buitengewoon aantrekkelijk en spannend. Hoe dat allemaal zo gekomen is zal ik hieronder vertellen. In de periode van mijn leven dat ik op de kleuterschool zat, woonden wij op Curaçao waar

Eén uurtje geef ik mezelf. 1 uurtje en dan moet het klaar zijn. Eén uurtje en dan moet het staan als een huis. Maar voor ik kan beginnen moeten er nog wel wat maatregelen getroffen worden. Er staat een cd op repeat met begeleidende muziek bij het verhaal van Barbar de olifant. Mijn wekker staat op scherp. Mijn peuter moet zichzelf zo meteen even vermaken.60 minuten lang, of kort als je het van mij uit bekijkt. Met de afstandsbediening, zet ik de cd iets zachter als ik denk dat de tweejarige het niet door heeft, maar hoor na twee seconde al een klacht. Of het als-je-blieft weer harder mag. En aangezien ik geen slapende honden wil wakker maken doe ik braaf wat mij gevraagd wordt. Hoewel ik het verhaaltje en de daarbij behorende dramatische tonen ondertussen kan dromen en de klanken geen inspirerende werking op mij hebben. Hoe doen andere schrijvende ouders dat, is een gedachte die mij steeds bezig houdt. Want niet elke schrijver brengt zijn kinderen naar de opvang voordat er begonne