Yashodara's blog: Ontstaan uit stilte & gestuurd door liefde

Het is nu een jaar geleden dat het idee in mij opkwam. De aanleiding was het onderwerp...liefdesrelaties. Ferry en ik waren voor het eerst samen op vakantie. Ik woonde nog niet  met hem en de vakantie duurde maar een halve week maar alles bij elkaar gaf het me concrete inzichten. Zo ontdekte ik dat onze liefdesgeschiedenis niet erg verschilden van elkaar. Om zijn geschiedenis te horen moest ik even slikken en hij omgekeerd idem dito. We hadden de afgelopen jaren niet stil gelegen... En omdat het dus ook heel vaak misgelopen was, begon er een bewustzijn te groeien; 'Misschien Yashodara moet je eens onderzoeken wie jij bent in een liefdesrelatie'. De zoektocht naar mijn waarheid startte. Tijdens de vakantie kwamen we op een punt dat onze prille relatie misschien experiment moest heten. Experiment omdat we dan werkelijk de ruimte zouden voelen om uit te proberen. Experiment omdat mocht het vroegtijdig eindigen, het niet weer een scheiding was maar slechts een mislukt

Relationships: Mijn open liefdevolle relatie met mijn kinderen. Het vermogen van mezelf om me kwetsbaar op te stellen, te weten dat perfectie in het moederschap niet bestaat en open te staan voor feedback en input.  Mijn inspirerende onvoorwaardelijke vriendschap met Cordelia. De nieuwe ervaring van liefde waarbij alles van haar er mag zijn en ik nog steeds ontzettend veel van haar hou. Mijn liefdesrelatie met Ferry waarin ik de mogelijkheid krijg en neem om mezelf te onderzoeken en te realiseren wie of wat ik werkelijk ben. Een relatie die me oude patronen laat zien, nieuwe dingen laat ervaren, laat voelen wat liefde kan zijn, de relatie waarin ik seksualiteit mag leven elke dag weer vol energie en levensvreugde. Mijn relaties met de oma's en stiefoma's van mijn kinderen. Het gemak waarmee ik de relatie aanga en na de echtscheiding met hun zonen, gewoon voortzet. Het diepgaande contact met mijn collega's bij LIFE! Mijn liefdevolle nieuwsgierigheid naar wat e

Allerliefste en absoluut favoriete Mailin Fleur Landvreugd, Lieverd, eindelijk een brief van mij, mijn eigen zelf, mijn alter ega, mijn spiegelbeeld, mijn stem, mijn geweten, mijn schaduw, mijn partner in crime, mijn trouwe metgezel, mijn ziel, mijn geheugen, dat waar ik mij het meest mee identificeer, lieverd ik hou van mij. Ja laat ik dat maar eens werkelijk tot me door laten dringen... Ik hou zoveel van mij, schat dat ik er ben, dat alles dat ik in mijn leven doe en beslis wel of niet te doen als werkelijk doel heeft mijzelf te beschermen tegen pijn of anders gezegd; mij liefde te laten ervaren. En nu komt het, de manieren waarop ik dat doe, zijn niet altijd de meest handige. Sterker nog veel van die manieren zorgen feitelijk juist voor pijn. Lieverd maar zelfs dat vind ik eigenlijk hartstikke mooi en puur want kan ik nagaan hoeveel liefde er dus is.  En er is ergens een diep verlangen mijzelf nooit te verliezen, een verlangen altijd één te blijven en er is een iets

'Wie ben jij werkelijk?', vroeg ze en ik hoorde de vraag die ik niet kon beantwoorden.  'En je kwetsbaarheid, is dat niet een maniertje geworden?' vroeg hij.  Is het 'me open en eerlijk opstellen', niet gewoon een maniertje geworden om wel gezien maar niet geraakt te worden? Iets in me werd onrustig, iets in me wilde niets liever dan antwoord kunnen voelen, maar er kwam niks. Leegte en onrust waren voelbaar. Nu 'weet' ik dat ik zo'n vraag op verschillende manieren kan beantwoorden. In het spirituele wereldje waar ontwaken het hoogst haalbare is, zou een standaard antwoord zijn: 'Mailin je bent bewustzijn, vormloos, zonder begin of einde, voorbij woorden, beelden en al het andere dat waarneembaar is. Blablabla....'.  In dat soort antwoorden was ik gelukkig niet geïnteresseerd en nu nog steeds niet. Als dat is waar je op zit te wachten, mag je nu wegklikken, dit blog wordt anders. Door te circlen met een vaste groep op vaste av

Hoe 'open of naakt' durf ik te zijn? En ben ik dan wel waarachtig of speel ik een spel? Het spel van kwetsbaar zijn om geaccepteerd te worden?  Een strategie om erbij te horen in de groep? Want niks of niemand kan mij meer iets doen als ik al mijn gekwetste zelf tentoonspreid. Is het 'me open en eerlijk opstellen', niet gewoon een maniertje geworden om wel gezien maar niet geraakt te worden? En is mijn openheid eigenlijk bedoeld als een schild tegen de aanval met eventuele pijn als gevolg?  Is er zoveel angst om weer gekwetst te worden dat ik dat zo hoop te voorkomen? Ben ik misschien nog niet 'klaar' met oude pijn en loop ik daarvoor weg? Wie ben ik dan zonder dat spel? Hoe naakt kan ik werkelijk zijn?

Als jong kind en puber werd er niet gevraagd naar mijn expertise, mening of inzichten. Ik geloofde zelf niet eens dat er iets was waar ik in uitblonk. Op school staarde ik het grootste gedeelte van de dag uit het raam en later op de middelbare school naar de klasgenoot waar ik in stilte verliefd op was. Ik was niet geïnteresseerd in wat er onderwezen werd en geloofde niet dat mijn inbreng enige waarde had of iemand kon inspireren. Mijn vader bemoeide zich met mijn schoolcarrière, ik kreeg daar de zenuwen van. Hij overhoorde mij als ik schei- of natuurkunde toetsen had. Hij gaf uitleg over wiskunde, ik begreep er de balle van. Op de één of andere manier begon ik aan te nemen dat ik niet echt slim was. Leren dat was iets dat mijn oudere zus kon, zij zat op het VWO, en mijn vader was arts ook hij was slim. Zijn goedbedoelde hulp werkte averechts, mijn zelfvertrouwen kromp tot het punt dat het me niet eens meer kon schelen wat er qua scholing van mij terecht zou komen. Mijn mo

Mijn vakantie zit er bijna op. Morgen begin ik bij mijn nieuwe baan. De afgelopen 5 weken hebben me veel gebracht.  De eerste 10 dagen stonden in het teken van koffie & thee op Open Up. Ik ontdekte hoe ik leiding geef. Mijn onderzoek was erop gericht vanuit flow te handelen.  Flow is voor mij; moeiteloos steeds op het juiste moment het juiste doen, horen, zeggen of vragen. Om dat te kunnen doen, mag ik mijn eigen tempo volgen. Dus vertragen zelfs wanneer anderen versnellen maar ook 'niet doen' wanneer anderen in de 'doe modus' zitten. Een spannende uitdaging. Het is me goed gelukt. Er gebeurde nog veel meer op Open Up.  Ik was er voor het eerst met mijn grote liefde. Dat is natuurlijk niet helemaal waar, aangezien onze harten zich  daar vorig jaar  openden voor elkaar.  Dit was ons eerste festival als  geliefden. Oude pijntjes verstopten zich. Oude angsten verrasten me. Nieuwe vreugde, verdieping en dankbaarheid dienden zich aan, in meervoud.  En