Yashodara's blog: Ontstaan uit stilte & gestuurd door liefde

Als kind van een christelijk opgevoede moeder groeide ik op met een geloof in God. Ik maakte stiekem toch een beeld van een man, die volgens de aanwijzingen man nog vrouw was, vader van Jezus was, in de hemel woonde, alles zag, wist en hoorde en dus mij ook altijd kon zien en horen en me dus volledig kende. Mijn basis- en middelbare school hadden een christelijke grondslag en daarom hoorde ik vanaf mijn vierde wekelijks bijbelverhalen.  Voor het slapen gaan, zongen we een liedje tot God en vanaf mijn zesde begon ik te bidden, wat zoiets was als in mijn hoofd praten tot en vragen stellen aan God.  De familie van mijn moeder was christelijk, mijn opa las na elke maaltijd een stuk voor uit de bijbel voor. Dat deed hij op een onnatuurlijke bijna monotone wijze, ik begreep never nooit wat ik ermee moest of kon. Het verhaal van Jezus die verraadde werd door zijn beste vriend Petrus en daarna 'moest sterven voor al onze dus ook mijn zonden', vond ik een lastige. Rond die tij

'Ik ben nog steeds in mijn verliefde fase', zeg ik vaak wanneer mensen mij achterdochtig aankijken nadat ik weer eens ontzettend enthousiast over mijn liefdesrelatie praat. 'Ooh, nou dat gaat wel weer over', volgt er dan vaak, alsof het nodig is om mij gerust te stellen. En als het niet als geruststelling bedoeld is, worden de woorden waarschijnlijk uitgesproken om mij te waarschuwen voor de gevreesde teleurstelling die kan volgen, mocht de verliefde modus plotsklaps verdwenen zijn. Ik heb dat allemaal niet nodig. De reden waarom ik zo razend enthousiast praat over dat wat er is in mijn leven, is ook omdat ik het een ieder gun hierin te geloven en het zelf te ervaren. Mijn overtuiging is dat wanneer je ergens weet dat er gelukzaligheid mogelijk is in de liefde in dit geval, je je daar onbewust voor openstelt. En je openstellen voor mogelijkheden, is in mijn ervaring een soort van tunen/resoneren zodat er zich iets kan manifesteren. Laatst op de Open Up strandd

' Maar hoe weet je nou dat je klaar bent met je zoektocht naar verlichting?' die vraag werd mij gesteld. Ik ga terug in de tijd en kom uit bij een gesprek met mijn lief waarbij ik hem vroeg wat hij verstond onder zelfrealisatie. Al snel bleek dat wat hij ervaart een ander beeld was dan de concepten die ik door de jaren heen had opgebouwd en waar ik in was gaan geloven. Het meest treffend vond ik het besef dat ontwaken opeens een 'voor mij' te realiseren feit bleek te zijn.  Tot dan toe was mij door mijn lama verteld dat hij nog niet verlicht was, hij was bevrijd zei hij dat wel, laat staan dat 'ik' dan ooit verlicht zou kunnen raken in dit leven. Een ontzettend 'ver van mij bed' gebeuren'. Ik kende niemand die ontwaakt was, dus ja wat het precies was, kon niemand mij vertellen, dacht ik. Nadat ik begon aan te nemen dat ontwaken altijd hier en NU voor iedereen mogelijk is, veranderde mijn perceptie. Langzaam maar zeker ontpopte zich een

De oneliners en gouden tips die ik de afgelopen 23 jaar over verlichting en ontwaken gehoord heb, zijn net zo inspirerend als frustrerend, net zo verhelderend als misleidend. NU voel ik de twee kanten van de medaille. Ik zal even iets toelichten anders blijft het zo zweverig. Zo hoorde ik van mijn lama dat je alles in je leven kan gebruiken om verlicht te raken. Het moederschap, zei hij is een perfect voorbeeld van een middel dat kan werken. 'Nou dacht ik, mooi is dat, ik ben super bezorgd en voel me erg vaak schuldig omdat ik denk het niet goed te doen als moeder, hoe bedoel je verlicht?' NU weet ik (en dat is ook een inzicht dat ingedaald is, ieder mens heeft haar eigen ik zou willen zeggen PERSOONLIJKE pad naar zelfrealisatie) dat lessen krijgen van een spiritueel leraar ook maar half nuttig is.  Ja achteraf klopt elk advies helemaal en ook elke aanwijzing maar in het moment dat ik ze ontving kon ik er vaak niks mee en frustreerde of verwarde opmerkingen als: 

Op donderdag 3 juli 2014 kreeg ik tijdens een bbq met collega's bij een tuinhuisje, een bijzonder inzicht.  Het ging ongeveer zo:' Stel dat we een experiment zouden doen en iedereen binnen dit team steeds alleen die taken/werkzaamheden doet waar hij of zij goed in is en of veel plezier aan beleeft, dan wordt alles moeiteloos gedaan en verdwijnen de stress en het ongenoegen. Alles wordt dan uitgevoerd en dat geeft tevredenheid. Ik vertelde mijn inzicht aan mijn collega's die een borrel op hadden. Het duurde even voordat er precies begrepen werd wat ik zei (alcohol, hitte, vermoeidheid na lange teambuildingdag)maar toen startte de discussie. Een zeer voor de hand liggende opmerking kwam mij ter oren:'Maar dan blijven de rot klusjes over'.  Gistermiddag bij LIFE! tijdens mijn jaarlijkse presentatie ten aanzien van mijn plannen voor het komende schooljaar als staflid, kreeg ik een wonderijk inzicht. Waar ik heel goed in ben, is zijn in het NU en kijken wat

'Ja want wat mag er dan zoal zijn aan gedachtes en gevoelens', vraag je je misschien af. Hier komt even een opsomming: Dat ik teleurgesteld ben dat ik nog niet ontwaakt ben Dat ik bang ben dat de ontwaakten die ik ontmoet, mij daarom minder interessant, dom en lui vinden Dat ik bang ben 'too much' te zijn voor mijn lief Dat ik mezelf vertel dat ik meer tijd, geld en energie in mijn kinderen zou moeten stoppen Dat ik mijn invalwerk soms echt WALGELIJK vind en dan niet wil gaan Maar dat ik me dan schaam omdat ik denk dat mensen mij een verwende prinses vinden, zo een die wel geld wil maar niet wil werken en zo Dat ik überhaupt heel kritisch naar mijzelf kijk Dat ik graag complimenten ontvang en vervolgens check of ze wel oprecht zijn en er nooit echt achter kom wat de precieze intentie is Dat ik kan denken dat ik niet in de/een groep pas Dat ik vaak in de spiegel kijk en mijn uiterlijk heel belangrijk vind en selfies maken heel lang kan duren Dat ik mez

Als alle gedachtes en gevoelens in mij er mogen zijn,  dan mag ook alles in jou en in de wereld er zijn.  Dan mag ik genieten en me ongemakkelijk voelen.  Dan is het allebei wat er is, wat er gebeurt, niks meer of minder dan dat.  Ik hoef dan niets te onderdrukken, te veranderen of iets anders te verlangen. Gewoon omdat ik weet, voel, ervaar, realiseer dat ik alles en tegelijkertijd ook niets ben.