Puzzelstukjes

Op donderdag 3 juli 2014 kreeg ik tijdens een bbq met collega's bij een tuinhuisje, een bijzonder inzicht. 

Het ging ongeveer zo:' Stel dat we een experiment zouden doen en iedereen binnen dit team steeds alleen die taken/werkzaamheden doet waar hij of zij goed in is en of veel plezier aan beleeft, dan wordt alles moeiteloos gedaan en verdwijnen de stress en het ongenoegen. Alles wordt dan uitgevoerd en dat geeft tevredenheid.

Ik vertelde mijn inzicht aan mijn collega's die een borrel op hadden. Het duurde even voordat er precies begrepen werd wat ik zei (alcohol, hitte, vermoeidheid na lange teambuildingdag)maar toen startte de discussie. Een zeer voor de hand liggende opmerking kwam mij ter oren:'Maar dan blijven de rot klusjes over'. 

Gistermiddag bij LIFE! tijdens mijn jaarlijkse presentatie ten aanzien van mijn plannen voor het komende schooljaar als staflid, kreeg ik een wonderijk inzicht.

Waar ik heel goed in ben, is zijn in het NU en kijken wat er NU nodig is. Dat kan een dialoog zijn met studenten of collega's in een conflict, een luisterend oor bieden aan een student, collega of ouder 'in pijn', de afwas doen, een mentorgesprek, het voorzitten van de schoolkring, aanwezig zijn bij de bemiddelingskring, maar vooral dit alles vanuit een zeg maar 'Zen-modus'(met rustige energie en uitstraling).
Omdat dat in het NU mijn impuls volgen en doen wat er NU 'moet gebeuren' voor mij zo ontzettend moeiteloos verloopt, herkende ik die handelingen niet als waardevol voor mijn collega's of LIFE! in het algemeen.

Ergens was er, ondanks mijn eigen bedachte experiment tijdens een bbq, toch een tegengesteld besef gegroeid dat alleen echt ploeteren, zweten en dus keihard werken enig waarde heeft, wanneer het makkelijk gaat, stelt het niks voor.

Gistermiddag nadat ik met enig gêne verteld had wat ik altijd doe en hoe ik niet kan voorstellen anders dan dat te functioneren, ontving ik ontzettend veel waardering van mijn collega's. 
Sommigen zeiden een beetje tegen mij op te kijken omdat zij niet zo makkelijk rustig konden zijn of in het NU te zien wat nodig is.
Ik voelde een neiging om even toe te lichten hoe moeiteloos ik die dingen doe, het klonk bijna als een ontkrachting van mijn 'kunnen'.

En opeens kwam het inzicht; Mailin jij denkt dat alleen moeilijke werkzaamheden 'goed/helpend zijn, dus dat wat je denkt niet te kunnen, dat heeft volgens jou alleen waarde. De dingen waar jouw collega's goed in zijn, zoals het overzicht houden, elke dag meerdere voorbereide lessen geven, elke week trouw dezelfde activiteiten aanbieden en veel initiatief nemen in de algemene organisatie van LIFE!, die zijn pas waardevol', zei ik tegen mijzelf. 'Moeiteloos in de flow zijn, is niet goed genoeg'.

Eigenlijk doen wij als team voor een heel groot gedeelte al het experiment dat mij te binnen schoot tijdens de bbq maar herkende ikzelf de onderliggende principes niet.

Maandag tijdens een sessie waarbij ik contact maakte met mijn overleden vader, zei hij dat ik nog meer mocht vertrouwen op het moeiteloze in werk en geld. Gisteravond viel ook dat puzzelstukje op zijn plek.

Helderheid en zelfliefde door inzichten, wat  geniet ik ervan.

Ahee!