Onbeschrijvelijk

'Ja want wat mag er dan zoal zijn aan gedachtes en gevoelens', vraag je je misschien af.

Hier komt even een opsomming:

• Dat ik teleurgesteld ben dat ik nog niet ontwaakt ben
• Dat ik bang ben dat de ontwaakten die ik ontmoet, mij daarom minder interessant, dom en lui vinden
• Dat ik bang ben 'too much' te zijn voor mijn lief
• Dat ik mezelf vertel dat ik meer tijd, geld en energie in mijn kinderen zou moeten stoppen
• Dat ik mijn invalwerk soms echt WALGELIJK vind en dan niet wil gaan
• Maar dat ik me dan schaam omdat ik denk dat mensen mij een verwende prinses vinden, zo een die wel geld wil maar niet wil werken en zo
• Dat ik überhaupt heel kritisch naar mijzelf kijk
• Dat ik graag complimenten ontvang en vervolgens check of ze wel oprecht zijn en er nooit echt achter kom wat de precieze intentie is
• Dat ik kan denken dat ik niet in de/een groep pas
• Dat ik vaak in de spiegel kijk en mijn uiterlijk heel belangrijk vind en selfies maken heel lang kan duren
• Dat ik mezelf met anderen vergelijk en daar jaloers, onzeker of blij van word
• Dat ik mezelf soms behoorlijk met voorbedachte rade te werk vind gaan in mijn contact met anderen
• Dat ik soms gewoon ontzettend jaloers ben op zij die ontwaakt zijn
• Dat ik er van baal dat dingen onhelder kunnen zijn
• Dat ik soms aardig doe om aardig gevonden te worden
• Dat ik soms doe alsof ik iets niet erg vind om zo meer spiritueel over te komen
• Dat ik soms ja zeg en een grote NEE voel
• Dat ik heel teleurgesteld kan zijn over het feit dat te weinig mensen mijn blogs lezen
• Dat ik regelmatig check of dat wat ik post op Facebook wel genoeg geliked wordt
• Dat ik mijn aantal Facebookvrienden maar weinig vind
• Dat ik ervan baal dat ik mezelf niet kan profileren als zzp'er
• Dat ik zo verlang naar het werken als mediator met mensen die vastlopen in hun relatie
• Dat ik me schaam dat dat niet van de grond komt
• Dat ik me schaam voor het niet genoeg geld op de rekening hebben
• Dat ik mijn blogs soms meerdere malen herlees en werkelijk geniet van hoe ik dingen opschrijf
• Dat ik vind dat ik me te vaak aanpas aan anderen
• Dat ik mezelf passief en volgzaam kan vinden
• Dat ik dan vind dat ik meer initiatief zou moeten nemen
• Dat ik me soms gewoon schaam voor de giga identificatie met gevoel, denken en lichaam
• Et cetera...

En sinds zondagavond is er opeens bewustzijn op mijn neiging tot onderdrukken van al dit soort gedachtes en aannames over mezelf of anderen. 

En het besef dat ik dit allemaal gewoon mag voelen en het niet hoef te veranderen of onderdrukken geeft zoveel zachtheid, humor en zelfliefde. 

Onbeschrijvelijk.

Ahee!