Yashodara's blog: Ontstaan uit stilte & gestuurd door liefde

Op donderdag 3 juli 2014 kreeg ik tijdens een bbq met collega's bij een tuinhuisje, een bijzonder inzicht.  Het ging ongeveer zo:' Stel dat we een experiment zouden doen en iedereen binnen dit team steeds alleen die taken/werkzaamheden doet waar hij of zij goed in is en of veel plezier aan beleeft, dan wordt alles moeiteloos gedaan en verdwijnen de stress en het ongenoegen. Alles wordt dan uitgevoerd en dat geeft tevredenheid. Ik vertelde mijn inzicht aan mijn collega's die een borrel op hadden. Het duurde even voordat er precies begrepen werd wat ik zei (alcohol, hitte, vermoeidheid na lange teambuildingdag)maar toen startte de discussie. Een zeer voor de hand liggende opmerking kwam mij ter oren:'Maar dan blijven de rot klusjes over'.  Gistermiddag bij LIFE! tijdens mijn jaarlijkse presentatie ten aanzien van mijn plannen voor het komende schooljaar als staflid, kreeg ik een wonderijk inzicht. Waar ik heel goed in ben, is zijn in het NU en kijken wat

'Ja want wat mag er dan zoal zijn aan gedachtes en gevoelens', vraag je je misschien af. Hier komt even een opsomming: Dat ik teleurgesteld ben dat ik nog niet ontwaakt ben Dat ik bang ben dat de ontwaakten die ik ontmoet, mij daarom minder interessant, dom en lui vinden Dat ik bang ben 'too much' te zijn voor mijn lief Dat ik mezelf vertel dat ik meer tijd, geld en energie in mijn kinderen zou moeten stoppen Dat ik mijn invalwerk soms echt WALGELIJK vind en dan niet wil gaan Maar dat ik me dan schaam omdat ik denk dat mensen mij een verwende prinses vinden, zo een die wel geld wil maar niet wil werken en zo Dat ik überhaupt heel kritisch naar mijzelf kijk Dat ik graag complimenten ontvang en vervolgens check of ze wel oprecht zijn en er nooit echt achter kom wat de precieze intentie is Dat ik kan denken dat ik niet in de/een groep pas Dat ik vaak in de spiegel kijk en mijn uiterlijk heel belangrijk vind en selfies maken heel lang kan duren Dat ik mez

Als alle gedachtes en gevoelens in mij er mogen zijn,  dan mag ook alles in jou en in de wereld er zijn.  Dan mag ik genieten en me ongemakkelijk voelen.  Dan is het allebei wat er is, wat er gebeurt, niks meer of minder dan dat.  Ik hoef dan niets te onderdrukken, te veranderen of iets anders te verlangen. Gewoon omdat ik weet, voel, ervaar, realiseer dat ik alles en tegelijkertijd ook niets ben.

De gesluierde waarheid wil ontmaskerd worden blind door teveel licht doof door teveel verhalen NU is er  zien in het duister horen in de stilte Het leven  draagt me  tilt me op   neemt me mee en IK  zie hoe kijk toe en voel

Op maandag 6 januari 2014 nam ik feitelijk 'toevlucht tot' de Spiegelogie en daarmee het doen van affirmaties. Samen met mijn zus en toen nog lief maakten we er een gewoonte van om wekelijks bij elkaar te komen om te oefenen met het uitspreken van affirmaties en ontdekten we de magie die ermee gepaard leek te gaan. Mijn leven veranderde extreem, ik experimenteerde veel met de kracht van het manifesteren en stond versteld van de letterlijke gewenste uitkomst van mijn wensen. Het werkte zo verbluffend dat ik er half manisch van werd, heel eng. En... ook deze mentale staat wist ik weg te werken met wederom de juiste affirmaties. Toen ik weer geland was, ging ik er rustig mee verder, sterker nog, het was er nog steeds,  in goede en slechte tijden. Het gevoel van controle en invloed hebben op mijn gevoelens, werd verslavend.  Wanneer ik stress of negativiteit verwachtte, deed ik mijn ding. Ook ontwikkelde ik door mijn enthousiasme een zendingsdrang, mijn hele omgeving moes

Het leven zichzelf laten leven. Dat is wat 'ik' wil. Maar wat betekent dat dan? Ooit deed ik het. Niet zo lang geleden als het woord ooit doet vermoeden. Het was de zomer van 2016, vlak nadat mijn hart gestolen was.  Ik checkte telkens of ik de touwtjes nog losgelaten had. Dat deed ik door te kijken of ik aan het trekken of duwen was, of ik aan het manipluleren of stagneren was, of ik wel welkom heettte aan dat wat kwam en afscheid nam van dat wat ging. Eerlijk gezegd ging het vrij moeiteloos.  Moeiteloos totdat... Om het leven, mijn leven nog beter, uithanden te geven, mag ik ook allert zijn op de 'stemmen' in mijn hoofd. Het zijn er minstens 2. De eerste is de fucker, hij/zij loopt aan één stuk door mijn doen en laten te bekritiseren. Het eerste pijnlijke punt van kritiek is:' Hoezo ben jij nou nog niet verlicht met je 20 jaar Boeddhistische praktisering en andere teachings? Wil jij het wel echt of doe je maar alsof? Vind je het gewoon wel interessan

Er is een thema, waar het vandaan komt weet ik niet. Het lijkt zich te manifesteren naar aanleiding van iets dat ik hoor, zie, ruik, voel of proef. Er komt een verhaal. Het leidt me af. Ik word er door meegesleept. Gevoelens en gedachten worden waargenomen en mijn lichaam identificeert zich ermee. Nu komt het er op aan. Ga ik de gevoelens onderdrukken? Ga ik ze proberen tegen te houden? Of g a ik ze welkom heten? Maar wordt het dan niet nog heftiger? Wordt er niet onderwezen dat alles dat je aandacht geeft juist groter wordt? Hoor je elke identificatie met lichaam, gevoel en gedachten niet per direct los te laten? Oke ik heet het welkom. Ik blijf met mijn aandacht bij het gevoel, de felt sense, dat lichamelijk voelbaar is, en kijk wat er gebeurt. Het gevoel verplaatst soms, soms niet, het wordt sterker, soms zwakt het af nadat ik er innerlijk 'hallo tegen zeg'. En dan als ik erbij blijf, komt er een beeld of wil ik een specifieke beweging maken of is er een kleur of