Hell yeah!

Hoe eerlijk mag ik zijn in mijn relatie? Durf ik te zeggen dat ik het lekker vind dat hij me in dit en dit tempo, daar wel en daar niet aanraakt, likt, streelt? Oké, maar durf ik ook te zeggen dat ik geen zin heb om zijn auto te besturen, mee te gaan naar zijn moeder of NU even geen liefde voel?

Nee zeggen tegen je geliefde, wat brengt dat precies teweeg? 

'Als ik geen zin heb, heeft hij straks ook geen zin om mij te helpen. 
Voor iets hoort iets. Het is geven en nemen', hoor ik je al zeggen, maar is dat werkelijk waar?

Deze week heb ik een belofte gedaan, het voelde een beetje als trouwen maar dan net anders. Ik heb beloofd om eerlijk te reageren, op vragen of verzoeken van mijn geliefde. Dit doe ik door alleen 'ja' te zeggen als er een 'full yes' in mij te voelen is. Het antwoord is dan feitelijk niet 'ja' maar HELL YEAH!!! En dat voelt wel zo anders.

Maar ook de keerzijde mag er zijn. Als ik dus een 'half yes' voel, of sterker nog een 'nee', dan begint het pas. Er volgt dan een gesprek, noem het dialoog. Het onderzoek is dan; wat schuilt er achter die Nee? En daar kom ik steeds weer achter, achter de halve ja of nee zit iets heel kostbaars. Zo kan het zijn dat er behoefte is aan quality time, contact of keuze vrijheid et cetera. 

Door met elkaar te praten, om de beurt dat is een absolute voorwaarde, kan gehoord worden wat in stilte verborgen bleef. En NU komt het, 9 van de 10 keer komt er dan uit het niets een oplossing die voor beide personen kloppend is. En die ene keer dat er (even nog) geen alternatief is, is er wel het gevoel gehoord en begrepen te zijn. Na zo'n gesprek voel ik duidelijk wat er is en dat is vaak; 'NU hou ik van je!'

Een experiment in eerlijk zijn waar ik met volle overtuiging HELL YEAH tegen zeg, ik ga ervoor! 

Doe je mee? Deel je ervaring als je durft...

https://youtu.be/mxkMlS2nuU8

Ahee!