Illegale bedoeling

Gisteravond had ik de derde avond van de mind muscle workout. Een avond vol tips, oefeningen en trucs met als afronding een opstelling (denk familieopstelling maar dan in plaats van familieleden, thema's als; trust, imagination, infinite potential, de cursus is in het Engels excuse me). 

The infinite potential kwam gisteravond aan bod. Ik werd er knettergek van. Niet van de mensen, zeker niet van het thema want dit is zeer actueel, maar van het feit dat ik niks voelde. 
Bij opstellingen communiceert je lichaam heel duidelijk, dit heb ik de voorgaande avonden al meerdere keren ervaren, super fijn. Maar gisteravond gebeurde er dus HE-LE-MAAL noppes, nada, geen barst niemendal, nul. Dit was een totale ramp. En het meest gefreakte was dat ik de opdracht kreeg om vooral niet te analyseren waarom dit zo was maar dat ik vooral moest voelen. Haaa!

Het deed me een beetje denken aan vroeger toe ik nog onzeker en verlegen was en mensen mij de tip gaven 'gewoon spontaan te zijn", Tjonge jonge give me a break.

Maak me jaloers en ik begin te trillen en beven, maak me bang en ik ren naar de wc met buikkramp, maak me boos en er gonst van alles door mijn lijf, maar gisteravond voelde ik 'gewoon' NIKS!

Hoe verschrikkelijk was dat? Ik wil al jaren weten wat mijn roeping is en nu stond ik er zo dichtbij om inzicht te krijgen, maar nee hoor, mijn lichaam had andere plannen. Hoe triest. En dan nog die opdracht om dit proces vooral niet te mogen analyseren, wat moet ik dan? 

Dit blog is dus ook absoluut clandestien en zwaar illegaal, dat lijkt me duidelijk. Maar goed, jullie weten van niks.  Ik zal nog eens een verwoede poging doen te voelen wat mijn roeping is zonder dat te onderzoeken. Hiephoi ik voel woede opkomen.