Picture perfect
Eergisteravond had ik mijn eerste pizza-avond met een tweedekamerlid. Om preciezer te zijn, het kamerlid kwam toen wij onze pizza's al op hadden. Toch voelde het als een avond met korte lijntjes, zoals dat wel genoemd wordt. We mochten roepen en zij schreef op.
Alles wat beter kon in het MBO, passeerde de revue. Ik werd laaiend enthousiast over het plan van leerrechten (student koopt onderwijs waar hij/zij wil) voor het MBO. Ook kreeg ik ideeën bij de gedachten dat studenten voor de uitvoer van hun creatieve plannen ook studiepunten kunnen krijgen.
Iemand had het over 'de beste docenten'. Met een schok ontwaakte ik uit mijn dagdroom, 'Wat is in godsnaam de beste docent?'
Voor mij is dat iemand die; een groot gevoel voor humor heeft, de taal van jongeren verstaat, talig is, de aandacht kan trekken, geweldloos kan communiceren, hij/zij is authentiek over zijn/haar gevoel oftewel doet niet alsof, hij/zij gebruikt sociale media, kent muziek waar jongeren naar luisteren, speelt in op actualiteiten, kent zijn/haar eigen grenzen en benadert de studenten steeds vanuit gelijkwaardigheid. De docent doceert het vak waar hij/zij nog steeds laaiend enthousiast over is en last but not least is eigenlijk een vrolijke gek.
Misschien vind ik mezelf wel een goede docent, het enige dat er bij mij nog aan mist en laat dat nou een essentieel onderdeel zijn; is dat vak waar ik laaiend enthousaist over ben. (zie vorig blog)
Tja het MBO er is feitelijk geen mooiere plek waar je als docent les zou willen geven. Dan heb ik het voornamelijk over de doelgroep, het instituut zelf daar schort nog van alles aan. Omdat er donderdagavond een kamerlid bijzat dat zich werkelijk in het gesprek mengde en haar opinie gaf, voelde het heel even of er werkelijk een ingang is om dit te veranderen.
Stipt om 21:00 stopte de brainstormsessie en werden er visitiekaartjes uitgewisseld. Een groepje studenten schaarden zich om het lachende kamerlid om zo met haar op de foto te kunnen. Ik knoopte mijn jas dicht en bedacht wederom dat LIFE! echt de mooiste school in Amsterdam is. Nu nog wat 16 plussers erbij en het is picture perfect.
Nou breek mij den bek niet open
Alles wat beter kon in het MBO, passeerde de revue. Ik werd laaiend enthousiast over het plan van leerrechten (student koopt onderwijs waar hij/zij wil) voor het MBO. Ook kreeg ik ideeën bij de gedachten dat studenten voor de uitvoer van hun creatieve plannen ook studiepunten kunnen krijgen.
Iemand had het over 'de beste docenten'. Met een schok ontwaakte ik uit mijn dagdroom, 'Wat is in godsnaam de beste docent?'
Voor mij is dat iemand die; een groot gevoel voor humor heeft, de taal van jongeren verstaat, talig is, de aandacht kan trekken, geweldloos kan communiceren, hij/zij is authentiek over zijn/haar gevoel oftewel doet niet alsof, hij/zij gebruikt sociale media, kent muziek waar jongeren naar luisteren, speelt in op actualiteiten, kent zijn/haar eigen grenzen en benadert de studenten steeds vanuit gelijkwaardigheid. De docent doceert het vak waar hij/zij nog steeds laaiend enthousiast over is en last but not least is eigenlijk een vrolijke gek.
Misschien vind ik mezelf wel een goede docent, het enige dat er bij mij nog aan mist en laat dat nou een essentieel onderdeel zijn; is dat vak waar ik laaiend enthousaist over ben. (zie vorig blog)
Tja het MBO er is feitelijk geen mooiere plek waar je als docent les zou willen geven. Dan heb ik het voornamelijk over de doelgroep, het instituut zelf daar schort nog van alles aan. Omdat er donderdagavond een kamerlid bijzat dat zich werkelijk in het gesprek mengde en haar opinie gaf, voelde het heel even of er werkelijk een ingang is om dit te veranderen.
Stipt om 21:00 stopte de brainstormsessie en werden er visitiekaartjes uitgewisseld. Een groepje studenten schaarden zich om het lachende kamerlid om zo met haar op de foto te kunnen. Ik knoopte mijn jas dicht en bedacht wederom dat LIFE! echt de mooiste school in Amsterdam is. Nu nog wat 16 plussers erbij en het is picture perfect.
Reacties
Een reactie posten