Ze was niet veranderd
Afgelopen vrijdag ontmoette ik Jacky die ik 25 jaar geleden leerde kennen. We deden toen allebei auditie voor de toneelschool in Amsterdam en waren door naar de tweede ronde. Die tweede ronde bestond eruit twee volle lesdagen mee te doen. Geen van ons twee haalde deze ronde.
Nu kruisden onze levenspaden elkaar plotsklaps weer. En ik weer met mijn bizarre scherpe geheugen wanneer het gaat om namen en gezichten van mensen die ik ooit in mijn leven ontmoet/gekend heb. Meestal houd ik me maar in want de hoeveelheid details die ik vaak nog weet op te sommen, zorgt in sommige gevallen voor een schrikreactie bij de ander. Ik kan er ook niks aan doen, mijn vader had dezelfde tik.
Het opvallende was wel dat Jacky totaal niet veranderd was; haar beweeglijkheid, guitige lach, korte haar, grappen en grollen, het kwam me allemaal nog zo bekend voor. Ze bleek nu nota bene dè persoon te zijn die mij van alles over de rechten en plichten van een zzp'er kon vertellen.
Ik hing aan haar lippen terwijl zij op haar beurt zeer nonchalant al mijn vragen (waarvan ikzelf vond dat ze dom waren) beantwoordde. De ene na de andere tip kwam mij ter oren, tijdens het maken van aantekeningen knikte en glimlachte ik regelmatig; haar geduld en inspiratie verwarmden mijn zzp-hart.
Niet alleen vertelde Jacky belangrijke zaken, ook had ze veel oor voor mijn verhaal. Haar oprechte interesse in mijn droomschool LIFE! en mijn daaraan gekoppelde besluit als zzp'er door het leven te gaan, wekten haar nieuwsgierigheid. De tijd vloog voorbij en bij de afscheidsomhelzing voelde ik grote dankbaarheid en verwondering; wat kan een ontmoeting veel betekenis hebben.
Nu 2 dagen later voel ik nog steeds grote vreugde wanneer ik terugdenk aan Jacky haar bruisende energie en bereidheid mij enthousiast te woord te staan.
Die auditie 25 jaar geleden verliep voor ons beiden niet naar wens, maar het doet me goed te weten dat wij nu allebei iets doen dat goed bij ons past; ons hart volgen met een levendigheid waar ikzelf, u tegen zeg.
Nu kruisden onze levenspaden elkaar plotsklaps weer. En ik weer met mijn bizarre scherpe geheugen wanneer het gaat om namen en gezichten van mensen die ik ooit in mijn leven ontmoet/gekend heb. Meestal houd ik me maar in want de hoeveelheid details die ik vaak nog weet op te sommen, zorgt in sommige gevallen voor een schrikreactie bij de ander. Ik kan er ook niks aan doen, mijn vader had dezelfde tik.
Het opvallende was wel dat Jacky totaal niet veranderd was; haar beweeglijkheid, guitige lach, korte haar, grappen en grollen, het kwam me allemaal nog zo bekend voor. Ze bleek nu nota bene dè persoon te zijn die mij van alles over de rechten en plichten van een zzp'er kon vertellen.
Ik hing aan haar lippen terwijl zij op haar beurt zeer nonchalant al mijn vragen (waarvan ikzelf vond dat ze dom waren) beantwoordde. De ene na de andere tip kwam mij ter oren, tijdens het maken van aantekeningen knikte en glimlachte ik regelmatig; haar geduld en inspiratie verwarmden mijn zzp-hart.
Niet alleen vertelde Jacky belangrijke zaken, ook had ze veel oor voor mijn verhaal. Haar oprechte interesse in mijn droomschool LIFE! en mijn daaraan gekoppelde besluit als zzp'er door het leven te gaan, wekten haar nieuwsgierigheid. De tijd vloog voorbij en bij de afscheidsomhelzing voelde ik grote dankbaarheid en verwondering; wat kan een ontmoeting veel betekenis hebben.
Nu 2 dagen later voel ik nog steeds grote vreugde wanneer ik terugdenk aan Jacky haar bruisende energie en bereidheid mij enthousiast te woord te staan.
Die auditie 25 jaar geleden verliep voor ons beiden niet naar wens, maar het doet me goed te weten dat wij nu allebei iets doen dat goed bij ons past; ons hart volgen met een levendigheid waar ikzelf, u tegen zeg.
Reacties
Een reactie posten