I'm on fire!

Vandaag in de ochtend sharing met mijn collega's deelde ik mijn state of mind. 'Agressief met een snufje verdriet', dat is de reden dat ik vandaag mijn rode zonnebril ophou binnen. Misschien geeft het wat glans aan de dag.

Aan de studenten jong en oud, die ik tegenkwam gaf ik uit voorzorg een waarschuwing. 'Ik ben vandaag hartstikke boos, agressief en verdrietig, sprak ik rustig. Daarom draag ik deze bril, het helpt me alles door een roze bril te zien. Mocht ik onaardig of boos worden dan ligt het niet aan jou'. 'Maar je bril is rood, lachten sommigen, anderen wilden hem even op om er doorheen te kijken, sommige vroegen of ik ongesteld was, anderen waar het aan lag en weer andere studenten deelden hun eigen ervaring van hoe te dealen met boosheid en verdriet. Het waren waardevolle gesprekjes.

's Middags nodigden 3 studenten me uit om tijdens onze toneelles naar het Twiske te gaan, zodat ik daar eens lekker mijn boosheid kon uiten. Ik werd enthousiast en besloot mee te gaan.

Op de afgesproken tijd zochten we elkaar op en eenmaal buiten huppelden we arm in arm met z'n viertjes de parkeerplaats af op naar het Twiske.
Daar aangekomen, lieten de meiden er geen gras over groeien, om de beurt bedachten ze een opdracht, ritueel of plechtigheid. Eerst liepen we naar een stukje gras waar we op ons hards begonnen te schreeuwen, vloeken, schelden en stampen. Daarna gooiden we vanaf een brug allemaal twee handen aarde in het water, 1 voor dat wat we haten van onszelf en 1 waar we zo blij mee zijn. Vervolgens moesten we om de beurt van allen zeggen wat ons irriteerde aan de anderen en daarna wat we waardeerden aan de anderen. We bezochten de boerderij, begroetten de varkens en de ezels, renden gillend van de heuvel, omhelsden elkaar innig, en liepen uit eindelijk iets later dan gepland zingend terug naar school,

Het was een groot cadeau om zo verzorgd en ontvangen te worden door deze jonge wijze liefdevolle meiden. 

I feel blessed 
Ahee!