Ik mag dat voelen
Ik zat op 1 van de weinige stoelen in de woonkamer en draaide rond van links naar rechts.
'Waarom verzet zij zich toch tegen de uitnodiging?' ging er door mijn hoofd, mijn irritatie groeide met elke draai die ik maakte.
Waarom wil de stiefmoeder (ik noem haar even Ana) van mijn dochter, niet naar verjaardag van mijn dochter, haar stiefdochter komen?
Ik voelde grote teleurstelling en onbegrip in mij. Ik heb haar uitgenodigd en mijn ex heeft haar ook uitgenodigd, maar ze wil er niet bij zijn. Zo zat ik maar te draaien...
Totdat het prachtige gelaat van Byron Katie op mijn netvlies verscheen.
Meteen voelde ik een lach en een beetje schaamte. Hihi, had ik me daar even lekker lopen projecteren zonder het door te hebben.
Nu ga ik de 4 stappen doen
-
Is het waar? (Ja of nee. Bij nee ga naar vraag 3)
Is het waar dat Ana niet naar de jaardag van Dotje wil komen? Ja dat is waar
-
Kun je absoluut weten dat het waar is? (Ja of nee)
Kan ik het absoluut weten? Hmmm nee dat weet ik niet 100% zeker, er is een bepaalde aanname. Ik heb haar niet gesproken, alleen via de WhatsApp berichten verstuurd en ontvangen. Had haar liever 'live' gezien en gesproken
-
Hoe reageer je, wat gebeurt er, wanneer je die gedachte gelooft?
Als het waar is dat Ana niet wil komen naar het feestje, voel me afgewezen. Er is boosheid in mij, waarom maakt ze geen gebruik van de liefdevolle uitnodiging, waarom sluit ze zich zaf voor mijn liefde? Waarom doet ze zo moeilijk.
-
Wie zou je zijn zonder de gedachte?Als ik deze gedachtes niet meer heb, dan voel ik me vrij, stil en rustig.Wat er werkelijk met Ana gebeurt weet ik niet. Ik heb erom gevraagd en ze heeft het me niet verteld. Misschien voelt ze zich onveilig, misschien heeft ze gewoon geen zin in familiegedoe, misschien is ze niet gewend aan exen en stieffamilie.
Wat het ook is, ik kan er tegen vechten of het accepteren op welk niveau dan ook. Ja ik mag teleurgesteld zijn. En ja zij mag wegblijven.
Ahee!
Reacties
Een reactie posten