Yashodra's blog: Ontstaan uit stilte & gestuurd door liefde

Ik zat op 1 van de weinige stoelen in de woonkamer en draaide rond van links naar rechts.  'Waarom verzet zij zich toch tegen de uitnodiging?' ging er door mijn hoofd, mijn irritatie groeide met elke draai die ik maakte. Waarom wil de stiefmoeder (ik noem haar even Ana) van mijn dochter, niet naar verjaardag van mijn dochter, haar stiefdochter komen? Ik voelde grote teleurstelling en onbegrip in mij. Ik heb haar uitgenodigd en mijn ex heeft haar ook uitgenodigd, maar ze wil er niet bij zijn. Zo zat ik maar te draaien...  Totdat het prachtige gelaat van Byron Katie op mijn netvlies verscheen. Meteen voelde ik een lach en een beetje schaamte. Hihi, had ik me daar even lekker lopen projecteren zonder het door te hebben. Nu ga ik de 4 stappen doen  Is het waar? (Ja of nee. Bij nee ga naar vraag 3) Is het waar dat Ana niet naar de jaardag van Dotje wil komen? Ja dat is waar Kun je absoluut weten dat het waar i...

Het goed doen als mens Het goed doen als moeder Er is nog steeds af en toe een neiging om het goed te willen doen Het goed doen, als ik er zo naar kijk moet ik al lachen Want wat is goed doen? En wie bepaalt dat dan? Als ik het goed wil doen, ben 'ik' het ook die de beoordeling geeft Maar wat is dat wat wil oordelen? Waarom moet het altijd beter gaan dan hoe het nu is? Waarom moet het altijd anders dan het NU is? Ja er zijn momenten van financiële schaarste in mijn huidige bestaan Ja ik bereken voordat ik geld uitgeef waar ik het aan uit wil geven Ja ik vergelijk wat ik voor mijn kinderen koop en wat andere opvoeders doen Vooral de opvoeders in mijn directe vizier komen goed uit de verf Vele en grote cadeaus worden gegeven aan de koters, verre reizen worden gemaakt, mooie kleding wordt gekocht, vele traktaties ontvangt het nageslacht. Ik kan me ongemakkelijk voelen wanneer ik vergelijk. Er kunnen gedachtes zijn dat mijn kinderen tekort komen Er kan an...

10 RealPlay-tips over hoe je je lief op deze dag van de Liefde, lief kan hebben.  Verwen je lief fysiek, gebruik al je zintuigen bewust. Hoe proeft, ruikt, voelt, klinkt en ziet je lief eruit? Neem eens de tijd dit uitgebreid te benoemen. Waarom hou je van je lief? Noem random dingen op en leg uit wat ze voor je betekenen.  Maak samen een wandeling door je stad of de natuur en doe dat je verliefde pubers bent. Speel, doe tikkertje,tongzoen elkaar op straat,loop hand in hand in de wolken  Ga samen onder de douche of in bad, was elkaars mooie lichaam Zet muziek op en dans samen zonder te praten Schrijf een liefdesbriefje en leg het op het hoofdkussen van je lief Doe om de beurt de '5 minuten kijk meditatie'. Zit tegenover je lief en bekijk hem/haar met nieuwsgierige ogen. Wat valt je op? Benoem het. Draai daarna de rollen om. Wees creatief, maak een nieuw voor- of nagerecht waarvan je vermoedt dat je lief het heerlijk gaat vinden. Zoek elkaars kleding/outfit ...

Ik ben erachter gekomen dat ik het makkelijker vind om mezelf te zijn, als ik daarin ontvangen word door de ander. Jaloezie is mijn thema, als kind voelde ik al dit soort gevoelens. Het was verboden terrein; jaloers zijn mag niet. Voor het eerst in een liefdesrelatie kan ik hier vrij over praten. Dat gaat niet vanzelf, dat lukt me goed wanneer mijn lief bereidt is mij te willen horen uit een bijna enthousiaste nieuwsgierigheid. Mijn nvc  (nonviolent communication) leraar noemt het vaak:' seeing the beauty of the pain'. De rauwheid van pijn, de schittering van het lijden, het is in feite gewoon prachtig. Maarrrr, zo voel ik dat op bepaalde momenten nog niet. En dan heb ik eigenlijk een beetje hulp nodig. Daarom bedacht ik een RealPlay jaloezie oefening.  Die gaat zo: Ik voel bij mezelf of ik NU bereid ben iets te horen dat mij kan triggeren. Iets kleins, babysteps, begin klein eindig oneindig.  Soms zit ik zo lekker in mijn vel, als op zo'n moment mijn lief mij i...

De allereerste keer dat ik het woord 'zweethut' hoorde was 27 jaar geleden tijdens Landjuweel op Ruigoord. Ergens op het toen nog grote veld, was een hut gebouwd die gedeeltelijk onder de grond lag en bedekt was met dekens. Op een ochtend zag ik er een paar nat bezwete mannen uit komen kruipen, ik voelde een afkeer. Wat die zweethut ook was, ik zou er nooit in gaan, dat stond vast. De tweede keer dat ik er één zag, was 10 jaar later in de Pyreneen bij vrienden. Zij hadden een groot stuk land en daarop hadden ze een inipi gebouwd. Inipi was het woord dat ze gebruikten en deze hut zag er iets anders uit. Niet gedeeltelijk onder de grond, wel met takken en dekens. Mijn toenmalige man, zeer avontuurlijk en levendig ingesteld, herkende de inipi en werd laaiend enthousiast. Ik voelde zowel nieuwsgierigheid, als hij dit wilde doen dan zou het waarschijnlijk wel een interessante belevenis zijn hem kennende, alswel een soort groepsdruk mee te doen. Mijn oudste zoon, toen 7 jaar ...