Yashodra's blog: Ontstaan uit stilte & gestuurd door liefde

Tweedehands kind, pingpongbal, poep Chinees, Blackberry, PingMaartenmaar, dat zijn ze zo ongeveer. Wow, dit meen je niet? Nee ik verzin het, nou goed. Sorry, nee ik bedoel eigenlijk, wat veel en wat erg natuurlijk. Maar hoezo eigenlijk? Tja hoezo zouden ze iemand die uit Sjanghai komt nou een poep Chinees noemen? Duhhh! Chinees, oké, maar poep. Waarom poep? Zo zijn kinderen nou eenmaal, altijd is alles poep en pis of kut en lul. En wat zei je nou als eerste? Weet ik veel. Ik weet het al, tweedehands kind toch? Ja dat klopt, zo noemden jongens uit groep acht mij tijdens voetbal in de pauzes. Maar ik snap het niet. Nee ik snapte het in eerste instantie ook niet. Ik was al 3 jaar in Nederland. Mijn Nederlands was best wel goed maar het woord tweedehands had ik nog nooit gehoord. Ik dacht alleen steeds, maar ik heb toch ook twee handen en ik ben een kind. Totdat mijn zus het een keer hoorde. Ze was aan het lopen achter het doel toen de voetbal tegen haar aankwam...

Zondag vond ik mijzelf eigenlijk wel een heldin. Ik bemoeide mij met vijf kwajongens zonder ze te dissen. In eerste instantie hoorde ik ze; 'Je kankermoer en zemmel (scheldwoord voor homo)', naar elkaar roepen. Nou ben ik wel wat gewend sinds ik lesgeef ben op een ROC, dus echt geschrokken was ik niet. Het begon pas interessant te worden toen er lege plastic flesjes mijn richting op gegooid werden. Nog steeds was ik niet van slag, eigenlijk vond ik het wel een leuke uitdaging. Het feit is namelijk dat ik sinds een jaartje cursussen doe om geweldloos te communiceren. Dit soort situaties zijn perfect om mijn skills te oefenen. Langzaam telde ik tot 3 en draaide mij om. De jongens zaten op plastic kuipstoeltjes in een verder lege tribune. Ik stond in mijn eentje langs de zijlijn naar een voetbalwedstrijd te kijken. Zodra de jongens me zagen lopen, gebeurde er iets. Niemand zei meer wat. Het enige dat ik deed was glimlachen, immers ik was totaal niet kwaad, slechts blij te kunnen...

De zaterdag voor zijn vertrek naar Vlieland, was Jos met zijn moeder naar de stad gegaan om nog wat spulletjes te kopen voor het bijzondere uitje. Ze had hem zogenaamd onverwachts de danswinkel ingesleurd. Daar was ze meteen naar de verkoopster toegelopen en had de vrouw wat gevraagd. Al gauw werd hem duidelijk dat hij spitzen mocht passen. Alleen de geur ervan gaf hem al een fijn gevoel in zijn buik. 'Misschien bestaat God toch', had hij gedacht toen zijn moeder de dansschoenen betaalde. Zolang hij het zich kon herinneren, had hij ze gewild. Om de wens uit te laten komen had hij van Mirthe, zijn bestfriend forever, geleerd hoe je moest bidden tot God. Het was eigenlijk best simpel; gewoon je ogen dicht doen, je handen vouwen en dan hardop praten met God alsof hij recht voor je zat. Het was simpel maar wel heel vreemd om met je ogen dicht hardop tegen niemand te praten. Waarschijnlijk was dat de reden dat Jos' vader niet in God wilde geloven. Zijn vader hield niet va...

De dag die in het teken stond van leren voor het tentamen statistiek begon rustig. Om één uur 's middags zou Eva haar studiegenoot Merel ontmoet hebben om samen te lunchen in de stad. Daarna zouden ze samen naar de bieb gegaan zijn. Volgende week zou Eva haar tentamen hebben en voor de uitleg ervan had ze Merel gevraagd. Eigenlijk was Eva teleurgesteld geweest over de manier waarop Merel gereageerd had op de vraag om hulp. Het leek alsof Merel het niet vanzelfsprekend gevonden had Eva te helpen. Om de stilte die ontstaan was te doorbreken, had ze voorgesteld om Merel mee uit lunchen te nemen als traktatie. Merel was niet alleen goed in statistieken, ze was ook goed in plannen. Wanneer Eva met haar afsprak om een bepaalde tijd kon ze er zeker van zijn dat zij nooit als eerste op de afgesproken plek zou aankomen. Het vervelende daaraan was dat er dan altijd op een belerende manier over gesproken werd. Eva was anders, ze had er veel moeite mee in te schatten hoeveel tijd het kostte...