Een verlichte niksnut

Het is me wat. Het schaamrood staat weer eens dik op mijn kaken. Ergens 'in the back of my head', hoor ik de strenge stemmen mensen die me mores leerden, iets zeggen in de trent van;'Ondankbare hond, menig één zou heel blij zijn met wat jij hebt', en meer van dat caliber.

Het is vakantie, meivakantie en vandaag vallen pasen en pinksteren op dezelfde dag, nou zoiets dan, hemelvaart en bevrijdingsdag. Eén nationale vrije dag. Ik ben sinds afgelopen maandag op de kampoeng in Bloemendaal in onze beschilderde caravan (zie filmpje op Google+) en mijn love of my life is er ook bij.

Wat wil een mens nog meer?

Ja dat vroeg ik mij hardop af, zo'n 30 minuten geleden.  Ik werd er gewoon verdrietig van. Hoe kan het dat ik niet tevreden ben en helemaal Zen geniet van dat wat er allemaal is? Wanneer ik mijn hoofd een kwartslag draaide zag ik de vrolijke blik van mijn lief, ongeveer om de 10 minuten jubelde hij het uit:'God zalige, wat leven wij toch een waanzinnig leven alhier in de duinen'. Mijn reactie op zijn vreugdekreten was iets als 'hmmm ja tof ja'. Voor de oplettende luisteraar viel te onderscheiden dat mijn intonatie een ander timbre had dan die van hem, en dat hoewel ik keihard mijn best deed er nog iets van te maken.

Daarom slikte ik iets weg, zuchtte eens diep en vroeg toen aan mijn verloofde of hij misschien wist waarom ik me zo voelde als ik me voel. 'Voel je je nutteloos? 
Was dat het? Lang dacht ik na, daarna nam ik het ondervragen van mezelf van hem over. Was ik jaloers? Verdrietig? Geïrriteerd? Dat jaloerse kwam aardig in de buurt. Zoals mijn liefje er totaal ontspannen bij zat, dat wilde ik ook, waarom lukte mij dat nou niet?

'Misschien komt het omdat je niet gemediteerd hebt vanochtend?' Ik had er zelf ook al aan gedacht, maar door schaamte had ik gezwegen over deze optie. Inderdaad ik ben wel een vreemde vogel. Vakantie is maar half goed voor mij. Op doordeweekse dagen verlopen mijn dagen volgens een calvinistisch stramien. Het geeft me houvast en maakt een schappelijk mens van mij.

Om half zes gaat mijn wekker, zonder maar 1 minuut te snoezen, spring ik mijn warme bed uit en pak mijn meditatiespullen. Ik sluip de trap af en ga in de woonkamer mijn oefeningen doen. Heerlijk vind ik het om alleen wakker te zijn en nog met niemand te hoeven communiceren of voor niemand te hoeven zorgen. De rest van de dag houd ik mij aan een suiker- en tarwevrijdieet. Ik spring nooit eens uit de band. Alles dat ik consumeer en doe is met voorbedachte rade. 

En nu komt het, tijdens vakanties is er helemaal geen regelmaat, alles gebeurt spontaan en zonder plan, we gaan naar bed wanneer we willen, na het eten van een avondmaaltijd die allerlei ingrediënten bevat waar ik normaal gesproken mijn neus voor ophaal. 's Morgens word ik toevallig wakker, niks wekker en nadat alle anderen wakker zijn sta ik op, waardoor ik meteen met anderen 'moet' communiceren en me verplicht voel voor de jonkies te zorgen.

Vakantie vieren en niks doen, ik kan het niet zo goed. Waar iedereen het altijd heeft over hoe heerlijk het is om lekker laat naar bed te gaan, na alcoholische versnaperingen en nog veel later wakker te worden, de dag met croissants en het stokbrood te starten en vervolgens heerlijk niks te doen, voel ik me beroerd.

Je mag me ontvlogen, voor gek verklaren, een analye op me loslaten (een passende stoornis in het autistisch spectrum zoeken) maar ik ga het vanaf morgen gewoon anders aanpakken. De wekker gaat om 6:00, daarna sluip ik de caravan uit en zoek een plek om rustig te mediteren. En mocht ik toch een keer uit de band springen, uit mijn comfort zone stappen, dan zijn jullie de eerste die dat zullen weten want een blog schrijven helpt me om de boel te relativeren en tot mezelf te komen.

Als je iets herkent in of vindt van dit blog laat dan een reactie achter, dat helpt mij om een volgend blog te schrijven.

Ahee!