Daar lag het niet aan

Het lijkt zo simpel. Een paar weken geleden hoorde ik Bentinho Massaro nog zeggen; " Ieder mens komt iets brengen in deze wereld. Doe niet te moeilijk, wring je niet in allerlei bochten. 
Het heeft altijd te maken met iets te bieden hebben, iets kunnen betekenen, er voor anderen zijn en vaak ligt het precies daar waar jij blij van wordt, waar jij goed in bent'. 

Bam! Klaar. Nou nee hoor, helemaal niet, verre van dat zou ik bijna willen zeggen. 

Afgelopen maandag tijdens de "team emotional hygiene" die we van Yoram Mosenzon, onze NVC trainer kregen, barstte ik in tranen uit. Als een kleine kleuter brulde ik de boel bij elkaar. Mijn kletsnatte gezicht, rode wangen en de snotneus mag je erbij visualiseren en het plaatje is compleet.

Ik was zo verdrietig, boos, teleurgesteld, radeloos, ongeduldig en woest. 

'Wat nou doe niet moeilijk? Hoe bedoel je doe vooral dat wat je leuk vindt en waar je goed in bent?'

Maar vervolgens blijft alles zoals het is en gebeurt er gewoon geen ene FUCK!!!! Want, ja, dat was ik misschien even vergeten, zolang ik blijf twijfelen of ik het wel kan, of ik het wel goed doe, of mensen wel op mijn aanbod zitten te wachten, kan ik wachten tot ik een fucking ons weeg, nou goed?!!!


Sorry voor deze f-woorden. Ik voelde de woede weer helemaal opborrelen en liet me gaan. Want het leven reikt me echt wel van alles aan hoor, daar ligt het niet aan. 

Zo sprak ik vorige week op de netwerkborrel bij ZZPlace een vrouw die mij vroeg haar te mailen zodat ze mijn mail weer door kon sturen binnen het bedrijf waar ze werkt. 'Gewoon kort en bondig jezelf verkopen', zei ze er nog bij. Of mijn collega die super attend reclame voor me gemaakt heeft en me voorstelde aan een geïnteresseerde.

En dat mijzelf verkopen, tja daar schort het kennelijk aan. Nooit leerde ik om op te scheppen, mezelf in de spotlight te plaatsen, het hoogste woord te nemen, tenzij het een stukje vermaak betrof. 

Maar wanneer het gaat om betaalde werkzaamheden, die ik wil aantrekken en waar ik anderen van moet overtuigen mij te kiezen, sla ik dicht. Zo dicht als een monnik tijdens een stilte retraite, heel fijn.

En daarom valt het me zwaar. Moet ik iets doen dat niet bij mij past. Kan ik niet mezelf zijn. Ik denk niet dat dat de bedoeling is. Dat is dat zogenaamde;'moeilijk doen, me in bochten wringen'. Zucht...

Bij deze neem ik me voor om vanaf nu transparant te zijn over waar ik blij van word zonder dit als verkoopstunt te moeten presenteren aan wie dan ook. 

"Neem me zoals ik ben, take it or leave it"

(Er zijn al genoeg mensen die van de daken brullen waar ze goed in zijn)

Ik doe dat anders, ik ben mezelf op mijn eigen manier en ontmoet precies die mensen die er in geloven en voor willen betalen.

Ahee!