Met de billen bloot
Had ik dit durven dromen? Had ik durven dromen dat ik weer dezelfde intense lichamelijke aantrekkingskracht zou ervaren met mijn partner. Mijn liefje waar ik al bijna 13 jaar mee samen ben? Zou dat echt kunnen?
We moesten van ver komen, dat moet gezegd. Ik wilde niks anders dan dat we weer innig verliefde, en passievolle seks zouden hebben, maar de realiteit was anders. In het begin dacht ik nog; 'Vind je het gek, ik ben net bevallen, mijn lichaam moet zich herstellen'. Daar komt bij dat ik lang borstvoeding gaf; 'Niet te combineren met vurige seks', vond ik. Maar toen ik al tijden gestopt was met die borstvoeding en het vuur nog steeds gedoofd bleef, voelde ik een diep verdriet. Zou dit ooit nog goed komen?
Die ene stap zetten naar gewoon een keer seks, leek onmogelijk. Ik wist bij God niet meer hoe te beginnen, laat staan te eindigen. Telkens als ik me voornam om een keer spontaan de eerste stap te zetten, gebeurde er iets waardoor dat onmogelijk leek. Of ik werd overvallen door tergende slaperigheid, of ik kreeg last van mijn darmen, of ik werd ongesteld, of ik kreeg een telefoontje waardoor ik in een emotionele bui kwam, of onze dochter kwam haar bed uit, of mijn zoon kwam vroeg thuis, de kans dat we privé de tijd, ruimte, zin en inspiratie hadden leek werkelijk ZERO.
Wat ik ondertussen steeds bleef doen, was uitspreken dat we geweldige seks hebben en dat we weer extreem verliefd op elkaar zijn (alsof het dus al zo was). Misschien daardoor was er ergens in mij iets dat wist dat het ooit weer op zou laaien. Ik bleef het absoluut voor mogelijk houden dat het goed zou komen.
Sinds maart dit jaar doe ik de mind muscle workout. In een vorig blog schreef ik hier al over. Niet alleen heeft deze training zijn effecten in mijn mind maar, tja niks nieuws onder de zon, ook in mijn lichaam. Al na de eerste keer voelde ik regelmatig een soort siddering in mijn lichaam die ik het best kan omschrijven als de voorbode van een orgasme. Dit zeer aangename gevoel golfde de godganze dag door mijn lichaam en maakte daarmee niet alleen dat ik volverlangen de wereld inkeek, ook maakte het dat ik niks liever wilde dan aangeraakt worden.
Gelukkig werk ik bij LIFE! en volg ik een training in geweldloze communicatie. Ik werk daar met en ontmoet mensen die graag vasthouden, knuffelen en tegen elkaar aanleunen. Dit werd mijn geheel onschuldige (in het kader van trouw zijn) redding.
Dus elke dag voelde ik die heerlijke bruisende energie door mijn hele lichaam stromen en kon ik me ontladen als het ware bij collega's en medecursisten.
Op een avond lagen mijn lief en ik vroeg in bed met elkaar te praten. Ik was niet moe, onze dochter lag diep te slapen in haar eigen kamer, mijn zoon was de hort op, ik was klaarwakker, voelde me goed en registreerde de heerlijke stroom door mijn lichaam gaan. En ik dacht...'Doe eens gek'. Elk obstakel dat ik daarvoor ervaren zou hebben, verdween als sneeuw voor de zon. Hoewel ik een kleine aarzeling in mezelf waarnam, liet ik me niet tegenhouden. Ik klom op mijn vriend en we begonnen te zoenen en stopten niet meer. Het werd een ontzettend liefdevol, geil, heerlijk, spontaan seksspel dat ons allebei deed denken aan vroeggah.
De volgende dag was de dagelijkse tinteling er nog steeds alleen nu 1000 keer sterker. En 's avonds in bed was er maar één ding dat we allebei wilden....meer! We hebben vanaf die avond telkens weer seks en beminnen we elkaar als nooit tevoren.
Waarom deel ik dit met jou? Waarom ga ik met mijn billen bloot?
Omdat ik weet dat er meer mensen zijn in een liefdesrelatie die geen liefde meer bedrijven en dat eigenlijk wel zouden willen maar zich niet kunnen voorstellen dat dat ooit nog goed zal komen. Voor al die mensen zeg ik dus: 'Als het mij gelukt is, lukt het jou ook, ik ben immers geen wereld wonder'. Spreek je wensen uit, blijf geloven en grijp die ene kans die zich zal voordoen. En last but not least...ENJOY!
Als je iets herkent in of vindt van dit blog laat dan een reactie achter, dat helpt mij om een volgend blog te schrijven.
Ahee!
We moesten van ver komen, dat moet gezegd. Ik wilde niks anders dan dat we weer innig verliefde, en passievolle seks zouden hebben, maar de realiteit was anders. In het begin dacht ik nog; 'Vind je het gek, ik ben net bevallen, mijn lichaam moet zich herstellen'. Daar komt bij dat ik lang borstvoeding gaf; 'Niet te combineren met vurige seks', vond ik. Maar toen ik al tijden gestopt was met die borstvoeding en het vuur nog steeds gedoofd bleef, voelde ik een diep verdriet. Zou dit ooit nog goed komen?
Die ene stap zetten naar gewoon een keer seks, leek onmogelijk. Ik wist bij God niet meer hoe te beginnen, laat staan te eindigen. Telkens als ik me voornam om een keer spontaan de eerste stap te zetten, gebeurde er iets waardoor dat onmogelijk leek. Of ik werd overvallen door tergende slaperigheid, of ik kreeg last van mijn darmen, of ik werd ongesteld, of ik kreeg een telefoontje waardoor ik in een emotionele bui kwam, of onze dochter kwam haar bed uit, of mijn zoon kwam vroeg thuis, de kans dat we privé de tijd, ruimte, zin en inspiratie hadden leek werkelijk ZERO.
Wat ik ondertussen steeds bleef doen, was uitspreken dat we geweldige seks hebben en dat we weer extreem verliefd op elkaar zijn (alsof het dus al zo was). Misschien daardoor was er ergens in mij iets dat wist dat het ooit weer op zou laaien. Ik bleef het absoluut voor mogelijk houden dat het goed zou komen.
Sinds maart dit jaar doe ik de mind muscle workout. In een vorig blog schreef ik hier al over. Niet alleen heeft deze training zijn effecten in mijn mind maar, tja niks nieuws onder de zon, ook in mijn lichaam. Al na de eerste keer voelde ik regelmatig een soort siddering in mijn lichaam die ik het best kan omschrijven als de voorbode van een orgasme. Dit zeer aangename gevoel golfde de godganze dag door mijn lichaam en maakte daarmee niet alleen dat ik volverlangen de wereld inkeek, ook maakte het dat ik niks liever wilde dan aangeraakt worden.
Het klinkt allemaal een beetje vreemd waarschijnlijk als dit het eerste blog is dat je van me leest. En zelfs als je al meerdere blogs van me gelezen hebt, zou je nu overvallen kunnen worden door een ongemakkelijk gevoel van gene of plaatsvervangende schaamte. Wees gerust, het wordt vanaf nu alleen maar erger...Dat aangeraakt willen worden had niet per se een seksuele lading. Ik wilde aanraking in de meest basale betekenissen van het woord, begrenzing voelen en ervaren, me gezien weten, contact maken, liefde voelen, knuffelen, niks erectie of ejaculatie, gewoon dat ik gevoeld werd en kon voelen.
Gelukkig werk ik bij LIFE! en volg ik een training in geweldloze communicatie. Ik werk daar met en ontmoet mensen die graag vasthouden, knuffelen en tegen elkaar aanleunen. Dit werd mijn geheel onschuldige (in het kader van trouw zijn) redding.
Dus elke dag voelde ik die heerlijke bruisende energie door mijn hele lichaam stromen en kon ik me ontladen als het ware bij collega's en medecursisten.
Op een avond lagen mijn lief en ik vroeg in bed met elkaar te praten. Ik was niet moe, onze dochter lag diep te slapen in haar eigen kamer, mijn zoon was de hort op, ik was klaarwakker, voelde me goed en registreerde de heerlijke stroom door mijn lichaam gaan. En ik dacht...'Doe eens gek'. Elk obstakel dat ik daarvoor ervaren zou hebben, verdween als sneeuw voor de zon. Hoewel ik een kleine aarzeling in mezelf waarnam, liet ik me niet tegenhouden. Ik klom op mijn vriend en we begonnen te zoenen en stopten niet meer. Het werd een ontzettend liefdevol, geil, heerlijk, spontaan seksspel dat ons allebei deed denken aan vroeggah.
De volgende dag was de dagelijkse tinteling er nog steeds alleen nu 1000 keer sterker. En 's avonds in bed was er maar één ding dat we allebei wilden....meer! We hebben vanaf die avond telkens weer seks en beminnen we elkaar als nooit tevoren.
Waarom deel ik dit met jou? Waarom ga ik met mijn billen bloot?
Omdat ik weet dat er meer mensen zijn in een liefdesrelatie die geen liefde meer bedrijven en dat eigenlijk wel zouden willen maar zich niet kunnen voorstellen dat dat ooit nog goed zal komen. Voor al die mensen zeg ik dus: 'Als het mij gelukt is, lukt het jou ook, ik ben immers geen wereld wonder'. Spreek je wensen uit, blijf geloven en grijp die ene kans die zich zal voordoen. En last but not least...ENJOY!
Als je iets herkent in of vindt van dit blog laat dan een reactie achter, dat helpt mij om een volgend blog te schrijven.
Ahee!
Reacties
Een reactie posten