Het Is Al Goed


 Ibiza was de bestemming en ik wist dat het heftig zou worden. In mij is dan altijd een paradox 'voelbaar'. Aan de ene kant wil ik voor heling gaan, heling in mijn geval betekent vooral meer en meer mezelf accepteren en liefhebben. Maar tegelijkertijd is er ook weerzin. Een grote weerzin tegen dat wat er aan zal komen voor dat de heling plaatsvindt. Pijn, angst, onzekerheid, wantrouwen, schaamte en teleurstelling. 


'Wie mooi wil zijn, moet lijden pijn', hoorde ik als kleuter wanneer ik het uitgilde als mijn moeder mijn haar borstelde. Tegenwoordig zou ik ervan maken: 'Wie heel wil zijn, moet lijden pijn'. Heel als compleet, heel als geheeld, heel als hersteld. Herstel lijkt niet zonder pijn of weerstand te gaan.


Op Ibiza ving ik een gesprek op tussen 2 personen. Ik stond onder de buiten douche en nadat ik de kraan dichtgedraaid had, kon ik letterlijk verstaan wat er gezegd werd. 'Het komt goed', hoorde ik en iets raakte getriggerd. 'Wat is dat goed?' riep ik vanachter de gesloten deur, de irritatie was helder waarneembaar.

'Gewoon dat het beter gaat, dat mijn leven beter wordt', was het antwoord, maar ik vond dat maar niks. 'Hoezo beter, alsof er nooit meer tegenslagen in je leven zouden zijn, absolute bull shit!'


Voor mij is goed eigenlijk niks anders dan kunnen zijn met wat er zich aandient in mijn leven. Ik leerde van mijn moeder dat het leven als de golven in de zee is. Met hoogte- en dieptepunten die elkaar afwisselen met daarbij ook het neutrale vlakke van een zee die kalm is. 'Het zal niet altijd waanzinnig zijn in je leven, onderbouwde mijn moeder haar hypothese, er komen tegenslagen en verdriet, dat kan je nu al weten. Dus belangrijker is je te beseffen dat beide stadia weer zullen veranderen, niks is blijvend'.

Tegenwoordig zou ik daar iets aan toe willen voegen namelijk, er is wel iets blijvends. Iets dat nooit verandert, nooit verdwijnt, er altijd al was en ook altijd zal zijn. Het is het ongrijpbare onbegrensde uitdijende niets dat alles en niets omvat. De niet te bevatte werkelijkheid die zowel zacht als stevig lijkt. De oorverdovende stilte en oogverblindende leegte die alles twijfeloos weet en alles oordeelloos bevat.
Dat wat ik werkelijk ben. Dat wat jij werkelijk bent. Dat wat alles en iedereen IS.

Door me dat in de hitte van de strijd te blijven her-inneren, is de zoete troost, het zogenaamde: komt goed. Of beter nog....Het Is Al Goed.

Ahee!
 

Reacties