Het Is Al Goed
'Wie mooi wil zijn, moet lijden pijn', hoorde ik als kleuter wanneer ik het uitgilde als mijn moeder mijn haar borstelde. Tegenwoordig zou ik ervan maken: 'Wie heel wil zijn, moet lijden pijn'. Heel als compleet, heel als geheeld, heel als hersteld. Herstel lijkt niet zonder pijn of weerstand te gaan.
Op Ibiza ving ik een gesprek op tussen 2 personen. Ik stond onder de buiten douche en nadat ik de kraan dichtgedraaid had, kon ik letterlijk verstaan wat er gezegd werd. 'Het komt goed', hoorde ik en iets raakte getriggerd. 'Wat is dat goed?' riep ik vanachter de gesloten deur, de irritatie was helder waarneembaar.
'Gewoon dat het beter gaat, dat mijn leven beter wordt', was het antwoord, maar ik vond dat maar niks. 'Hoezo beter, alsof er nooit meer tegenslagen in je leven zouden zijn, absolute bull shit!'
Voor mij is goed eigenlijk niks anders dan kunnen zijn met wat er zich aandient in mijn leven. Ik leerde van mijn moeder dat het leven als de golven in de zee is. Met hoogte- en dieptepunten die elkaar afwisselen met daarbij ook het neutrale vlakke van een zee die kalm is. 'Het zal niet altijd waanzinnig zijn in je leven, onderbouwde mijn moeder haar hypothese, er komen tegenslagen en verdriet, dat kan je nu al weten. Dus belangrijker is je te beseffen dat beide stadia weer zullen veranderen, niks is blijvend'.
Reacties
Een reactie posten