Klinkende munten en scooters

Soms zit ik vast aan mijn favoriete strategie. Ik kwam er net weer achter toen mijn zoon mij een grap vertelde. Een jongen wil een scooter hebben en vraagt God er één. 'Maar God werkt niet zo, concludeert de jongen, dus heb ik er 1 gestolen en God om vergeving gevraagd'.

Het gaat mij om het eerste deel van de grap. Dat vastzitten aan 1 specifiek iets, dat is verradelijk. In deze situatie zou ik willen onderzoeken wat is de behoefte van de jongen, waarom heeft hij een scooter nodig? 

Is het dat hij behoefte heeft aan beweging? Aan comfort? Aan betrokkenheid? Acceptatie? Erbij horen? Avontuur?

Wat het ook is, zeker is dat er ontelbare manieren zijn waarop die behoefte vervuld kan raken. Echter de jongen heeft 1 favoriete oplossing bedacht, namelijk het hebben van een scooter om zijn behoefte te vervullen.

De kans is groot dat wanneer de jongen uit dit voorbeeld de kosmos gevraagd had:'Geef me alsjeblieft comfort', hij dit ook daadwerkelijk gekregen had. 
En waarschijnlijk op een manier die anders is dan anders, precies past bij alles wat hij nu doet, weinig moeite kost en daarom eigenlijk perfect is.

Wat heeft dit verhaal nou met mijzelf te maken?

Ook ik zit vast aan een strategie namelijk geld, klinkende munten dus. Nu ga ik onderzoeken waar ik werkelijk behoefte aan heb.
Ik heb behoefte aan: geven, voedsel, bijdragen, onafhankelijkheid, ontspanning, gemak, gemeenschap, welzijn, comfort, plezier et cetera. 

De lijst is oneindig. Ik neem een paar woorden om ze toe te lichten. Geven; ik vind het heerlijk om mijn geliefden en vrienden te trakteren, onafhankelijkheid; mijn eigen financiële zaken regelen van niemand afhankelijk zijn, plezier; kunst en cultuur beleven.

Een andere ervaring dan frustratie te voelen door de afwezigheid van geld is het gevoel wanneer ik mijn wensen uitspreek voor die specifieke behoeften en ik van zelf mogelijkheden zal zien om die te realiseren. 

To be continued....