Stel dat het leven dus 'gewoon' verder gaat

Stel dat je denkt dat de wereld vergaat. Stel dat je dan berekent hoeveel jaren er nog zijn om te genieten van die wereld en de mensen die erop leven. Stel dat je er niet aan wil dat het werkelijk gebeurt. Stel dat je in een soort midlifecrisis komt en zoekt naar een waardevolle invulling van je leven en het resterende leven van de planeet aarde. Stel dat je in die periode met je partner nadenkt om samen een kind te maken. Stel dat je ook twijfelt of het wel een goed idee is om dus nu aan een kind te beginnen. Stel dat je ook bang bent voor de negatieve gevolgen van je leeftijd in combinatie met zwanger zijn. Stel dat je alle mensen in je omgeving vraagt om hun visie op het zwanger worden en de 3e leg. Stel dat je ook naar je ouders gaat voor advies. Stel dat je vader je dan de wijze raad geeft om je niet teveel te laten leiden door angst maar te kiezen voor leven.

Stel dat je dus besluit om zwanger te worden. Stel dat het ook nog lukt. Stel dat je kind wonder boven wonder gezond geboren wordt en dat jij het als moeder ook nog goed maakt na de bevalling. Stel dat je ontzettend geniet van je nieuwe kind in je leven. Stel dat je nog steeds in je achterhoofd dat doemscenario hebt zitten van die wereld die vergaat. Stel dat je daar op een gegeven moment iets positiefs mee wil gaan doen. Stel dat je dan je leven onder de loep neemt. Stel dat je merkt dat je op zoek wil naar je roeping, want wie weet vergaat de wereld helemaal niet. Stel dat je bij een coach een sessie volgt maar dat ook zij je niet echt verder kan helpen. Stel dat je uiteindelijk zelf tot een simpele conclusie komt wat je roeping betreft. Stel dat je besluit om je moederrol als grootste roeping van jouw leven te zien.

Stel dat in diezelfde periode je vader opeens een afnemende gezondheid heeft. Stel dat je bij het eerste bericht over je vaders gezondheid 'voelt' dat hij niet lang zal leven. Stel dat je schrikt van die gedachte maar dat je tegelijkertijd ook een zakelijke berekening maakt. Stel dat je een lijstje opstelt met 'dingen' die je nog heel graag ooit met je vader wil doen of met hem wil bespreken. Stel dat je de dingen werkelijk begint in te plannen en uit te voeren. Stel dat je dus eigenlijk al bezig bent met afscheid nemen voordat je vader werkelijk gestorven is. Stel dat je daarom vreemd genoeg zijn dood goed kan verwerken.

Stel dat je leven na zijn overlijden gewoon door gaat. Stel dat je tegen die vreemde doemdatum aan zit te hikken. Stel dat je geen zin hebt om werkelijk in de stress te schieten over iets dat niet te bewijzen valt. Stel dat je ondertussen zo ontzettend veel levensvreugde ervaart met je kinderen, je partner, je familie en al het mooie dat er is. Stel dat je niks liever wil dan dat die voorspelling grote onzin is. Stel dat de dag der dagen aanbreekt. Stel dat je eigenlijk de nacht ervoor heel goed geslapen hebt. Stel dat je gedurende die dag je vreemd maar ook heel dankbaar en blij voelt. Stel dat de dag tot een einde komt zonder dat er vreemde mondiale gebeurtenissen hebben plaatsgevonden die wijzen op de ondergang.

Stel dat het leven dus 'gewoon' verder gaat en je opeens opnieuw beseft op wat een prachtige wereldbol je leeft. Stel dat je je opeens als herboren voelt en dat je gek genoeg ook dankbaar bent dat je even dacht dat de wereld zou vergaan. Stel dat het dan kerst is. Stel dat je dan denkt; Dit zou een kerstverhaal kunnen zijn. Stel dat je het dan opschrijft en met kerst voorleest.
Stel dat...

Mailin Fleur Landvreugd

Reacties