Er is ook iets moois weer terug

Liefdesverdriet. Nee het gaat helemaal niet om mijzelf, het gaat om het liefdesverdriet van mijn lieve zoon en ik voel het, ik voel het zo diep.
Ik hield van de liefdesrelatie die hij had. Bekeek het van een afstandje. Zwaaide ze uit voor het raam wanneer ze samen in een stevige omhelzing op 1 scooter de straat uitreden. Hing aan hun lippen wanneer ze hier af en toe kwamen en hun belevenissen vertelden.

Op een avond reed ik met ze in de auto bij mijn ouders vandaan. De hele weg naar huis vertelden ze om de beurt hoe ze elkaar hadden leren kennen. Alle liefdevolle details passeerden de revue.
Hoe ze elkaar op straat tegen waren gekomen. Hoe ze toevallig dezelfde geheimtaal gesproken hadden. Hoe hij een paar dagen later een lied geschreven had voor haar met de titel: Ben je er wel klaar voor? Hoe zij niet geloofd had dat hij dat echt zelf gemaakt en gezongen had in 10 minuten tijd. Hoe ze allebei iets geks hadden met piepkleine gaatjes, er jeuk van kregen bij het aanzicht ervan. Hoe ze feitelijk vanaf dag 1 onafscheidelijk geweest waren.

Nu is het over, het is uit, de koek is op, opperdepop.

Maar er is ook iets moois weer terug. mijn zoon en ik hebben de laatste dagen zoveel contact. Waar ik hem enorm gemist had de laatste weken, voel ik nu dat hij nooit weg is geweest. Ook nu deelt hij zijn emoties en gedachten in openheid met me. Ik mag heel dichtbij hem zijn. Het is bijzonder om te zien hoe eerlijk en puur hij met zijn verdriet omgaat.
Wat hou ik toch van mijn engel.

Mailin Fleur Landvreugd