De laatste vraag
Gisteravond was ik op een vrouwenavond. Mijn Amerikaanse vriendin Dalia, vierde haar verjaardag door een viering van het vrouw-zijn. Van tevoren had Dalia ons gevraagd om een persoonlijk iets te schenken. Dat kon een gedicht, tekening, massage, lied of ritueel zijn. Mijn cadeau voor haar was een zelfgemaakte reeks kaartjes met teksten ter inspiratie om dagelijks aan het begin van de dag te bekijken.
In de praktijkruimte op het Leidseplein waar Dalia een ruimte huurt, rook het naar verbrande salie toen ik de trappen op kwam lopen. Het bordje met de tekst “Shoes off”, maakte dat ik mijn cowboyboots uittrok en op blote voeten de ruimtes betrad. Ik ontmoette Adriana een kersverse moeder met aan haar borst Eva van 5 weken oud. Ik vroeg haar naar de bevalling. ‘Het was precies wat ik nodig had’, antwoordde ze,’ en het resultaat mag er zijn. Dat begreep ik maar ik doelde op het proces van de weeën en het persen, vaak behoorlijk intensief zoniet vreselijk pijnlijk. Adriana sprak langzaam en zacht terwijl ze met haar heupen heen en weer wiegde. “Ik had veel lage weeën maar daardoor zit ik nu beter in mijn energie want mijn sekschakra en die van het heiligbeen kwamen aandacht en liefde tekort en dat is nu opgelost’. ‘Fijn’, sprak ik kort.
Ook ontmoette ik Hera de oudste in het gezelschap, tenminste zo zag ze eruit. Vorig jaar was ze mij al op gevallen omdat ze te pas en te onpas over Hare Krishna begon en Dalia een afbeelding van een godin gegeven had. Nu ging ze door met waar ze gebleven was en eindigde elke zin of vraag met het uit spreken van de naam: ‘Hare krishna’ of het zoenen van haar eigen kralenketting. Deze ketting was, zo vertelde ze, gemaakt van de takken van een heilige struik dus de ketting bewaarde ze in een gehaakt tasje dat mij ergens deed denken aan een knikkerzakje zoals ik dat vroeger op school vaak bij me droeg.
We aten rawfood taart, papperdam, crackers met humus & zalm, chocolade, zuurdesembrood met noten en rozijnen. En dronken biologische wijn, Amé en hoe kon het ook anders; vrouwenthee. Om half elf begonnen de eerste vrouwen zich te excuseren. Babysitters moesten naar bed, of de tempel moest bezocht in het ochtendgloren. We bleven met een klein groepje over. Dalia deelde papier en pennen uit en we gebruikten de verpakking van de massageolie om de opgevouwen briefjes met anonieme seksvragen in te stoppen. We spraken over het multiple orgasm, de G-spot, onze eerste seksuele ervaringen, ook moesten we allemaal het mooiste deel van ons lichaam verklappen.
Nadat Dalia de laatste vraag beantwoord had en we besloten te stoppen. Ik deed de afwas en las op een tekening boven het granieten gootsteentje de tekst: ‘Not able to make a decision, Cecilia made a cup of tea instead’. Nadat we elkaar omhelsd hadden, verliet ik het pand. Zodra ik de voordeur door was, moest ik even bukken om onder het rolluik door te gaan.
Op weg naar huis werd ik twee keer aangesproken. De eerste keer was het een man die moeilijk uit zijn woorden kwam en wankel naar me toe liep. De tweede keer was het een jonge, kleine, slanke vrouw waarvan ik maar niet kon ontdekken of ze verslaafd was of dat ze werkelijk haar gevraagde geld zou gaan gebruiken voor dat wat ze me vertelde. Het verhaal klonk heel vreemd, maar haar achterlaten voelde nog vreemder. Ik gaf haar wat kleingeld en keek haar lang aan. Er viel een stilte die Yasmin, want zo scheen ze te heten, vulde met een zoveelste verontschuldiging. Ik zette mijn voeten op de trappers en fietste langzaam weg. ‘Dank je wel hè, je krijgt het terug’, riep ze me na. Het voelde helemaal niet of haar geholpen had maar meer als het achterlaten van een pasgeboren baby op een bank in een park.
Met het beeld van Yasmins onschuldige ogen op mijn netvlies vervolgde ik de rit naar huis waar ik zwijgend in een voorverwarmd bed stapte, de wekker zette en mijn lief welterusten zoende op zijn slaperige lippen.
In de praktijkruimte op het Leidseplein waar Dalia een ruimte huurt, rook het naar verbrande salie toen ik de trappen op kwam lopen. Het bordje met de tekst “Shoes off”, maakte dat ik mijn cowboyboots uittrok en op blote voeten de ruimtes betrad. Ik ontmoette Adriana een kersverse moeder met aan haar borst Eva van 5 weken oud. Ik vroeg haar naar de bevalling. ‘Het was precies wat ik nodig had’, antwoordde ze,’ en het resultaat mag er zijn. Dat begreep ik maar ik doelde op het proces van de weeën en het persen, vaak behoorlijk intensief zoniet vreselijk pijnlijk. Adriana sprak langzaam en zacht terwijl ze met haar heupen heen en weer wiegde. “Ik had veel lage weeën maar daardoor zit ik nu beter in mijn energie want mijn sekschakra en die van het heiligbeen kwamen aandacht en liefde tekort en dat is nu opgelost’. ‘Fijn’, sprak ik kort.
Ook ontmoette ik Hera de oudste in het gezelschap, tenminste zo zag ze eruit. Vorig jaar was ze mij al op gevallen omdat ze te pas en te onpas over Hare Krishna begon en Dalia een afbeelding van een godin gegeven had. Nu ging ze door met waar ze gebleven was en eindigde elke zin of vraag met het uit spreken van de naam: ‘Hare krishna’ of het zoenen van haar eigen kralenketting. Deze ketting was, zo vertelde ze, gemaakt van de takken van een heilige struik dus de ketting bewaarde ze in een gehaakt tasje dat mij ergens deed denken aan een knikkerzakje zoals ik dat vroeger op school vaak bij me droeg.
We aten rawfood taart, papperdam, crackers met humus & zalm, chocolade, zuurdesembrood met noten en rozijnen. En dronken biologische wijn, Amé en hoe kon het ook anders; vrouwenthee. Om half elf begonnen de eerste vrouwen zich te excuseren. Babysitters moesten naar bed, of de tempel moest bezocht in het ochtendgloren. We bleven met een klein groepje over. Dalia deelde papier en pennen uit en we gebruikten de verpakking van de massageolie om de opgevouwen briefjes met anonieme seksvragen in te stoppen. We spraken over het multiple orgasm, de G-spot, onze eerste seksuele ervaringen, ook moesten we allemaal het mooiste deel van ons lichaam verklappen.
Nadat Dalia de laatste vraag beantwoord had en we besloten te stoppen. Ik deed de afwas en las op een tekening boven het granieten gootsteentje de tekst: ‘Not able to make a decision, Cecilia made a cup of tea instead’. Nadat we elkaar omhelsd hadden, verliet ik het pand. Zodra ik de voordeur door was, moest ik even bukken om onder het rolluik door te gaan.
Op weg naar huis werd ik twee keer aangesproken. De eerste keer was het een man die moeilijk uit zijn woorden kwam en wankel naar me toe liep. De tweede keer was het een jonge, kleine, slanke vrouw waarvan ik maar niet kon ontdekken of ze verslaafd was of dat ze werkelijk haar gevraagde geld zou gaan gebruiken voor dat wat ze me vertelde. Het verhaal klonk heel vreemd, maar haar achterlaten voelde nog vreemder. Ik gaf haar wat kleingeld en keek haar lang aan. Er viel een stilte die Yasmin, want zo scheen ze te heten, vulde met een zoveelste verontschuldiging. Ik zette mijn voeten op de trappers en fietste langzaam weg. ‘Dank je wel hè, je krijgt het terug’, riep ze me na. Het voelde helemaal niet of haar geholpen had maar meer als het achterlaten van een pasgeboren baby op een bank in een park.
Met het beeld van Yasmins onschuldige ogen op mijn netvlies vervolgde ik de rit naar huis waar ik zwijgend in een voorverwarmd bed stapte, de wekker zette en mijn lief welterusten zoende op zijn slaperige lippen.
Reacties
Een reactie posten